Glibberen en glijden door het Zwilbrocker Venn
Het is dinsdag 18 juni 2024, nog geen 8,5 minuut over 19:00 uur wanneer ‘ome Geert’ mij de opdracht geeft (nou ja, het kwam op mij over als een soort verplichting) om een verslag te schrijven van deze glibberige, meer-dan-verslagwaardige, zomeravondloop rondom het Zwillbrocker Venn. Ik zeg wel zomeravondloop, maar het leek meer op een herfstloop; het water kwam met bakken uit de lucht en ook de zandpaden waren door de hevige regenval al omgetoverd tot modderpoelen.
Aangezien mijn getalenteerde verslagschrijvende vader afwezig was, heb ik de pen erbij gepakt om jullie in een “zo kort mogelijk” verslag mee te nemen door deze avond. Eigenlijk is het ook best een eer, om op de site van ‘ome Geert’ een verslag te mogen schrijven vanuit mijn perspectief als jongste telg van de groep. Want laten we eerlijk zijn, eigenlijk was het vanavond een soort bejaardensoos, waar ik samen met Paula over moest waken. Want al die boomstronken en glibberige paadjes waren voor die oude botten niet veelbelovend.
We gaan even terug naar het begin van de avond. Afgesproken was om stipt 18:30 uur te verzamelen bij het clubgebouw van AVA, waar een aantal mede AVA-janen de rol van taxichauffeur op zich hadden genomen en ons richting het Zwillbrock wilden rijden. 18:31 uur: het wachten was op de ervaren trailers André en Henrie. Grote praatjes tijdens de ‘verharde’ duurlopen, maar als het op een semi-lokale trailrun aankomt zijn ze nergens te bekennen. Dubieus als je het mij vraagt…
Het was voor hen een uitermate geschikte mogelijkheid om na de 105 kilometer van afgelopen weekend de spierpijn uit de beentjes te lopen. Maar goed, dan maar zonder deze praatjesmakers op weg naar de startlocatie.
Ik had zelf het geluk dat ik bij Henk (alias Henk Depay) in de auto mocht plaatsnemen, samen met Gerrit-Jan en Ingrid. Henk loopt voorop in de mode-trends kan ik je vertellen. Met zijn gespierde lichaam en modieuze zweetband om het hoofd, heeft hij wel wat weg van Memphis. Waar de band van Memphis tegen zweetdruppels fungeert, droeg Henk hem hoogstwaarschijnlijk tegen de regen.
Gedurende de autorit in de bolide van Henk, vlogen de citronella-aroma’s je om de oren. Ik dacht in eerste instantie dat Henk een Wunder-Baum citronella-geur in de auto gehangen had, maar het was onze Ingrid die de beentjes met anti-muggenspray had ondergespoten… Wat een lucht! Om misselijk van te worden.