Op zaterdag 7 januari jl. ging er een flink peloton AVA`70-leden van jong tot oud op pad om de kerstbomen te rapen. Naast de kernen van Aalten en Bredevoort was daar dit jaar ook IJzerlo aan toegevoegd. Een fanatieke AVA-loper uit Barlo besloot ook in dit buurtschap een inzamelpunt te organiseren.

Aanhangwagens vol kerstgroen werden er vanaf een uurtje of 10 afgeleverd bij Aalbers en het laden en lossen ging bijzonder lang door. Een nieuw record kwam er want aan het einde gaf de teller 1598 ingezamelde bomen aan. Daar kwam later alsnog een volle aanhanger bij, dus leverde deze prachtige inzameling maar liefst 1613 kerstbomen op. De penningmeester van AVA`70 kan daarom het fraaie bedrag bijschrijven van dik 1200 euro.

Omdat er heel veel jeugd heeft geholpen bij het sjouwen is besloten om het T. & F.-trainingskamp en het verblijf van team Happy Code in Texel een lekkere financiële injectie te geven. Het restant komt terecht in de clubkas en krijgt ongetwijfeld ook een goede bestemming! Chauffeurs, sjouwers, laders en lossers...Bedankt voor jullie toffe inzet! 

 Het was Bere-gezellig op het vrijwilligersfeest met als thema "Tirol"...

Het stond al een paar jaar noodgedwongen in de koelkast, maar afgelopen zaterdag kon het eindelijk weer eens gebeuren…. Het populaire vrijwilligersfeest van AVA`70. Iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen aan de activiteiten van de club is dan welkom om te komen en deze uitnodiging was niet aan dovemans oren gericht. Dik 100 AVA-janen hadden zich aangemeld en dat was gelijk al weer een nieuw clubrecord in 2023! De organisatie had als dresscode “Tirol” gekozen en dus was de zaal al snel gevuld met stoere Holzhackerbuben en Mädchen in frohliche Dirndl. Er vond dan ook in no-time een ware metamorfose plaats, waarbij het clubhuis veranderde in een heuse skihut met hossende menigte. Overigens had niet iedereen het kledingvoorschrift begrepen, want een echte man van de club verscheen in heuse hagelwitte kokskleding met een rood geblokte dweil op de schouder. Nou, dan heb je natuurlijk wel aanspraak, maar gelukkig zit de uit Barlo afkomstige topper nooit om een woordje verlegen. Veel eerder dan verwacht, trilde het clubhuis al op zijn grondvesten en rammelden de 60 zonnepanelen op het dak.

Om enige rust in te bouwen besloot de organisatie als intermezzo om snel over te gaan tot de gebruikelijke prijzenslag. Verschillende Clubkanjers werden ook dit keer weer in de spotlight geplaatst. Iets waar ze eigenlijk veelal niet op zitten te wachten en dat siert deze sierraden van de vereniging natuurlijk. Toch waren er de nodige onderscheidingen, awards, bekers en cadeaus te verdelen. Krasse knar Johan Assink voelde nattigheid en besloot zich op het laatste moment af te melden. De Dreesprijs komt de grijze eminentie echter volledig toe, dus staat de beker gewoon op hem te wachten. Alle aanwezigen komen eigenlijk in aanmerking voor de AVA`70 promotieprijs 2022, maar dat Geert Wevers uiteindelijk met de eer ging strijken, daar kon iedereen zich helemaal in vinden. Clubheld van het jaar werd Geert Kip. De burgemeester van de Hollenberg kan geen “NEE” zeggen en dat is natuurlijk verrekte handig. De spanning werd groter en het enthousiasme steeg ook steeds verder. Helemaal toen Petra van Wijk werd gehuldigd als Vrijwilliger van het jaar. De altijd goedlachse en praatgrage clubheld laat zich vaak zien en staat bekend om haar niet te stuiten enthousiasme en inzet. Het applaus was dan ook minutenlang en volkomen terecht. Wie de jeugd heeft, heeft ook de toekomst en dat blijkt bij AVA`70 al jaren een zekerheidje te zijn. De gekroonde jeugdvrijwilliger van 2022, Sam Bleumink draagt hierbij haar steentje, zeg maar gerust zwerfkei, volledig aan bij en ook voor haar werd er een heuse erehaag gevormd. Opmerkelijk is eigenlijk best wel, dat AVA`70 ook altijd kan leunen op een aantal vrijwilligers, die niet eens lid zijn van de club. Gewoon omdat ze het leuk vinden kan er een beroep worden gedaan op hun specifieke kwaliteiten en dat was een staande ovatie en een attentie meer dan waard. De handen gingen ook helemaal op elkaar toen Team Happy Code werd uitgeroepen tot groep van 2022. Volledig uitgelaten stoven de jongelingen naar voren. Het is dan ook juist deze unieke lading energieke en organisatorische kwaliteiten, die hen de titel hebben bezorgd. In enkele weken lukte het de jongelingen om de Missie 538 uit de grond te stampen en hiermee op de radio te komen, een bekende DJ naar Aalten te lokken om live verslag te doen en mee te hobbelen. Als je dan ook nog eens dik 8000 euro voor het goede doel binnen sleept, tsja… dan heb je de spotlight meer dan verdient. Net toen de spreekstalmeester van dienst volledig uitgedroogd naar de bar wilde slenteren om zijn gortdroge keel te gaan smeren met een Hertog Jannetje, werd hij alweer naar voren geroepen. Volledig verrast mocht hij uit handen van de welbespraakte en volledig onafhankelijke jury de oeuvreprijs in ontvangst nemen.

Het werd de hoogste tijd voor alweer een hoge gast en dit was niemand minder dan de Needse razendpopulaire trekzakvirtuoos Gerrit Heinen. De zaal werd spoorslags in tweeën gesplitst en er vormde zich een dameskoor op links een zingend mannengezelschap aan de rechterzijde. Een levenslied van maar liefst 18 coupletten werd ten gehore gebracht, maar al waren het er 67 geworden, zingen kunnen hardlopers niet. Hoe muzikaal Gerrit ook uit de hoek kwam, het was in feite 1 groot drama en het is nog altijd een wonder dat de buren niet officieel zijn wezen klagen. De DJ voelde de spanning in de zaal haarfijn aan en gaf er vervolgens razendsnel een hele beste draai aan. Hij dirigeerde iedereen onder de 34 jaar en een tweetal oudere coaches om in twee rotten op de grond te gaan zitten, haalde Stef Ekkel uit de koffer en in no-time werd er geroeid alsof het leven ervan af hing. “De woonboot in de Amstel” is zelden of nooit zo uitbundig toegezongen. De 50-plussers vormden in de hal snel een schipperskoor en met dirigente Jolanda Wevers en Gerrit uut Neede aan de toetsen werd de ene na de andere tranentrekker uit volle borst meegezongen. Weer een zaal verder was het dak er al volledig af en werden uiterst serieuze gesprekken gevoerd bij de Foodtruck. Ja, de organisatie had aan alles gedacht en dus ook aan het versterken van de inwendige mens. Normaliter worden door de dravertjes van AVA de calorieën  nauwlettend bijgehouden en geteld, maar zaterdag even niet. Het was overduidelijk schranstijd en een aantal maakten er werkelijk een potje van. Uiteraard zijn de namen van deze groep genoteerd, maar begrijpelijk was het in feite ook wel, want de menukaart was uitstekend net als de kwaliteit overigens. De maaltijd deed velen erg goed, want het volume werd een tandje bijgesteld en het was een komen en gaan bij de bar, waar het personeel overuren draaide. Het bleef nog best onrustig in de AVA-skihut en omdat de sfeer uitgelaten was en binnen de toegestane normen bleef, hoefde er ook geen enkele gele kaart te worden uitgereikt. Iets dat tegenwoordig best als een unicum kan worden aangemerkt. Hulde aan allen, die de grens hebben opgezocht, doch niet hebben overtreden. De organisatie blikt dan ook bijzonder tevreden terug op deze editie van de AVA`70-vrijwilligersavond. Dik 100 aanwezigen hebben de beloning gekregen die ze verdienden. Hoe mooi is dat?

O, ja…. het is helaas niemand van de bezoekers gelukt om op 15 januari 2023 een persoonlijk record te lopen. Maar ach, daar zijn dit jaar nog dagen genoeg voor!  

 Een Glimlach van oor tot oor :)

Soms moet je een beetje voorzichtig zijn met gewaagde uitspraken, zelfs bij AVA`70! In de wandelgangen van het altijd gezellige clubhuis ging het gerucht dat Rinke ter Haar, één van de grotere talenten bij de vereniging, een grote wens had, die hem in totale extase zou brengen. “Wat zou het mooi zijn, als ik bij de Boekeldercrosscompetitie na een verwoede strijd met ijzersterke concurrenten het podium zou halen”, opperde de sympathieke architect een keer hardop tijdens een douchebeurt. “Nou dan moet je gewoon is een keertje je best gaan doen” was het alleszeggende antwoord van een collega-loper. Dit bereikte Rinke echter niet helemaal, want hij had waarschijnlijk sop in zijn oren. “En als ik dan eens op zo`n slede rondgereden wordt met een mooie krans om, klappende toeschouwers en huilende fans”, droomde ter Haar hardop verder.

Nou had de selectieloper de pech dat dit laatste stilzwijgend werd opgenomen door een teammaatje en na rijp beraad werd besloten om hier maar eens werk van te maken. Waar een wil is…..Bovendien heeft Rinke een grote gunfactor, want hij organiseert ook wel eens wat voor en bij de club, dus…

Het werd november 2022 en de AVA`70 crossmaand was aangebroken. Rinke had zich aangemeld voor de 10 kilometer en oogde naast schriel ook vooral erg afgetraind. “Kat in ut bakkie dus”, zo hield hij zijn talloze fans voor. “Dit is mijn jaar en ik voel dat het goed komt. Ik ga een podiumplek pakken, let maar op!” Vol trots speldde de ranke hardloper zijn startnummer 778 op zijn hempie en liep week in week uit puike races, maar tot zijn enorme teleurstelling ging het eigenlijk helemaal niet hard genoeg. Tenminste niet om winnaar te worden in de 50+ klasse. Echter ook de tweede plaats zat er bij lange na niet in. Sterker nog, hij bleef zelfs enkele minuten verwijdert van de derde podiumplek. Wat lukte was het slechtst mogelijke scenario, namelijk de 4^e plaats in de eindrangschikking. Totaal gedesillusioneerd was de best dappere strijder lange tijd voor de pers onbereikbaar en de anders zo goedlachse tekenaar trok zich voor even terug omdat hij geen controle had over zijn emoties. Tot overmaat van ramp brulde spreekstalmeester zijn naam ook nog eens door de microfoon, somde hem naar het podium, om als een sulletje plaats te nemen direct naast het ereschavot. Hoever kan een mensen zakken, zal Rinke gedacht hebben en had besloten om nooit, maar dan ook nooit meer zichzelf op een voetstuk te plaatsen, want je kunt alleen maar afdonderen. En toen gebeurde het…. Om de hoek kwam een prachtig paard draven met een sjeesje daarachter. Rinke kon zijn ogen niet geloven. Zijn wens kwam uit, zo leek het. En jawel hoor. Hij kreeg een heuse krans omgehangen en mocht zo blij als een kind plaatsnemen in het rijtuigje. Zelden heeft het publiek iemand zo stralend gezien bij het behalen van een 4^e plek in een meer dan serieuze wedstrijd.

Mooi dat dit ook weer geregeld was bij AVA`70 door de teammaatjes van Rinke ter Haar! Hij zal ze voor eeuwig dankbaar zijn…….