Rob met startnr 270 neemt een moeilijke hindernis..
Het is zondagmorgen 14 januari jl. even voor half 12…
De deelnemers aan de schitterende crossloop van Archeus staat te popelen van ongeduld en helemaal klaar voor vertrek van de wedstrijd. Het is een Engelse start en dat is spectaculair voor het publiek, maar zeker ook voor de atleten, die opgesteld staan in een lange horizontale lijn. In de eerste linie staan de toppers gespannen klaar om gas te geven, waaronder ook AVA`70-atleet Rob Berkelder. De sympathieke, altijd goedlachse spraakwaterval heeft een strak bekkie en dat betekent volgens insiders, dat hij op scherp staat. De trucker is gebrand op een sterke race en ondanks dat voornemen, kan hij ook nu zijn mond weer niet voor even dichthouden en heeft voortdurend het hoogste woord. Soms denk je wel eens dat Robbie een beetje ADHD heeft, maar goed, er mag ook wel iets aan mankeren, toch?
Na het startsignaal kwam het peloton volop in beweging en nadat de kruitdampen waren opgetrokken had zich een mooi AVA-treintje gevormd met aan kop niemand minder dan Rob himself. Hij leidde het clubje ploeggenoten vakkundig richting de eerste passage door een bosje, waar voor één keer de hardlopers voorrang hadden op de mountainbikers. Het zestal liep lekker in galop een skitterend mooi bospad op, waar een roodborstje geweldig zijn best deed om de sportievelingen na te fluiten. Een eekhoorntje had de winterslaap ook nog niet helemaal uit en stak pardoes nog even over om zich vervolgens in een grote eik weer omhoog te werken. In de verte kwam een grijze Mercedes 200D rustig puffend aanrollen. Het prachtige karretje hoorde bij de eigenaar van een fijn stulpje aan het laantje dat door de atleten voor even werd gebruikt. De schattingen lopen uiteen, maar gemiddeld genomen zat er zeker een meter of 2 tussen de authentieke Duitse bolide en het pelotonnetje geelhemden. Geen probleem derhalve, zo zou je kunnen denken. Nou wel dus….
Leider van de groep, Robbie had blijkbaar als enigste onnoemelijk veel last van de passage en ontplofte bijkans. De normaliter toch zeer zelfbeheerste hardloper begon als door een horzel gestoken, gigantisch te foeteren tegen de chauffeur. De arme grijsaard was zich werkelijk van geen kwaad bewust en verslikte zich bijkans toen hij net weer een hijs van zijn sigaar wou nemen. De trouwe volgelingen probeerden vriend Berkelder een beetje te kalmeren, maar het vermeende slachtoffer deed er nog een schepje bovenop en schold de in zijn ogen ongenode gast helemaal verrot. De AVA-janen in zijn kielzog bedachten zich geen moment en voerden het tempo uit pure schaamte dusdanig hoog op, dat de kokende clubgenoot moederziel alleen achterbleef. Rob liep zijn rondje in eigen tempo rustig uit, maar kon het na de finish niet laten om hier ook nog effen wat organisatoren vermanend toe te spreken. Vervolgens stormde hij ongevraagd de bestuurskamer binnen om zijn beklag te doen. Het was bijna tenenkrommend, maar in ieder geval een zeer gênante vertoning.
Dat een fijne douche soms wonderen doet, bleek een stijf kwartiertje later. Uiteraard werd “de Berk” uit fatsoen ook nog even gevraagd hoe zijn wedstrijd was verlopen en je verwacht dan natuurlijk gelijk weer een tirade. Niets bleek echter minder waar, want hij bleef opvallend rustig, gaf aan heerlijk te hebben gelopen en blij was dat de vorm weer groeiende leek te zijn. Rob sprak zelfs de hoop uit dat hij snel weer aan zou kunnen sluiten bij de B-selectie van trainert Marco van Rijs. Deze is inmiddels van het hele tafereel tot in detail op de hoogte, dus zullen de trainingsroutes met passages door een bos, bij aanwezigheid van het driftkikkertje,j wel een beetje aangepast worden……
