“TAKE IT EASY-TEAM 2019”
Van te voren was al wel een beetje duidelijk, dat het zaterdagavondteam van AVA`70-vrijwilligers bij de Zwarte Cross ijzersterk was, maar ook wel enkele onzekerheden telde. Het gemêleerde gezelschap was immers samengesteld uit verschillende regionale gemeentes en het is altijd afwachten hoe de onderlinge verhoudingen zich verdragen. Daarnaast zat er een tweetal debutanten in dit team en grote vraag is natuurlijk hoe dit in de praktijk uitpakt. Het zal de eerste keer niet zijn, dat een beginneling na 17 minuten noeste arbeid al gillend uit de bar vlucht en op zoek gaat naar de nooduitgang. Tenslotte was de selectie ingedeeld in een bar met de code 2.02 en elke ervaren festivalbezoeker weet dan direct dat dit een toplocatie betreft, waar de tapkraan nooit dichtvalt en de tijd van pauze nihil is. Plassen doe je maar in je eigen tijd is daar het motto en dat kan soms knap lastig worden. Afijn, het avontuur was dus al begonnen, voordat de arena rond een uurtje of 5 was bereikt…..
Een flinke regenbui had het stof doen neerdalen en een beetje bagger werd getrotseerd op weg naar ons stekkie: de Reggaeweide. Effen een fotootje en dan snel richting de drankkraam. Het barhoofd was tevoren al de nodige informatie verstrekt over de AVA`70-helden. Tenminste dat moet wel, want anders valt het grote enthousiasme van Martin niet te verklaren. Een echte reggaeman overigens, van een jaartje of 62 met een fraaie haarband en een vrolijk staartje. Hij vertelde 10 jaar geleden de initiatiefnemer te zijn geweest van het ontstaan van de reggaeweide. Dit jaar werd dus het jubileum gevierd en hij had de organisatie gevraagd om alleen de beste teams te selecteren om zijn feestje te begeleiden. Hoe mooi is dat? Onze avond kon natuurlijk al niet meer kapot en we besloten dan ook extra gas te gaan geven, zodat de baas trots op ons zou zijn. De wisseling met onze voorgangers verliep vlekkeloos en al voor 18.00 uur was bar 2.02 ons domein. Er was natuurlijk van alles te koop, maar het hoofdgerecht blijft toch wel bier. Inez Balke had de belangrijke taak om het proces vanaf het begin in gang te zetten, door de glazen in de houder te zetten. Niet te onderschatten werk overigens, want gaat het hier mis, dan loopt alles in het 100. De volgende belangrijke schakel was Bianca, die de raptap bediende. Een prachtige uitvinding van Grolsch, die ervoor zorgt dat er 24 glazen in 17,2 seconde netjes gevuld worden. Tenminste, dat is de theorie. De praktijk blijkt nog wel eens anders, want af en toe valt de druk een beetje weg en dan moet de het hoofd koel houden om dezelfde kwaliteit af te leveren. Bianca deed dat met verve. Ze is overigens de vriendin van Sander van den Hoeff en het duo komt uit Apeldoorn. Ja, echt waar. Sander hobbelde in het verleden met zijn hondje wel eens mee bij duurlopen van AVA`70 en is zo bij de club terecht gekomen. Jaarlijks meldt het koppel zich aan als vrijwilliger en draait op de zaterdagavond mee. Prachtig toch, deze vorm van support. Marc Scholten was tevens van de partij en ook hij heeft niets met hardlopen. Vrouwlief Dirkje wel, maar Marc is meer van het voetbal. Toch draait hij al enige jaren in het circuit mee en is een graag geziene gast. Temeer hij eigenlijk de enige is, die zelfs bij piekmomenten de drank serveert en daarbij het woord “alstublieft” gebruikt. Wat een hoffelijkheid en het was ook zaterdagavond weer meer dan duidelijk dat dit door de gasten erg gewaardeerd wordt. Hulde derhalve. Lilian Guelen scoorde als debutante al direct een dikke voldoende. Haar horeca-ervaring hielp enorm en de rust die ze ten allen tijde bewaarde, was meer dan bewonderenswaardig. Ze veroverde direct een vaste plek in de ijzersterke formatie. Gemakkelijk had ze het overigens niet, want ze stond voor naast en achter Peter Baten.
