Olv. Dirk Vreeman worden de gasten flink aan de tand gevoeld  :)

AVA`70 EN CORONA: WEL GERAAKT, NIET GEKRAAKT! 

Bij menig vereniging is het waarschijnlijk een gebruikelijk beeld bij het begin van de jaarvergadering: in een vrijwel lege kantine zit het bestuur braaf achter tafeltjes, schenkt de koffiejuffrouw de bakkies vol en loopt de geluidsman te ijsberen door de zaal. In een hoekje zit een jubilaris verveeld om zich heen te kijken en wacht geduldig op zijn hoogtepunt van de avond, waarbij mooie woorden, een leuke attentie en een fleurig bosje fresia`s zijn beloning zullen zijn voor tig jaar trouwe dienst.

Zelfs bij AVA`70 vond de jaarvergadering dit keer plaats in een troosteloze ambiance. Die K..-corona gooide voor het 2^e jaar op rij roet in het eten en weer kon er dus een dikke streep door een normaliter bijzonder gezellig avondje-uit. Want zo is immers de ervaring uit het verleden: bomvol clubhuis, stroopwafel bij de koffie, bier, wijn, ja zelfs borrelnootjes en paprikachips op tafel. Gevolgd door schijfjes salamiworst en brokken old Amsterdammerkaas op de dienbladen. Kortom, een samenzijn waar iedereen jaarlijks naar uitkijkt.

De keuze op donderdag 20 mei jl. was: of je streamt en volgt de nieuwsfeiten van je cluppie of je stemt af op de 2^e halve finale van het Eurovisie Songfestival. Hoe gemakkelijk kan het zijn??

Op papier zou AVA`70- voorzitter Rudi Meinen om half 9 aftrappen met zijn betoog, maar de vergadering begon een klein Aaltens kwartiertje later, want het bleek dat nog niet alle clubgenoten gedoucht klaar zaten na de eerste groepstraining sinds tijden. Een verstandig besluit van het gezamenlijke bestuur en niemand die er ook maar een onvertogen woord aan vuil maakte. Heerlijk toch?

Gabrielle Bruil

De groepstrainingen bij AVA`70 behoorden maandenlang tot het verleden, maar deze week is er eindelijk weer wat mogelijk. Echter, een meet-and-greet in het altijd gezellige clubhuis zit er helaas niet in. De wedstrijdkalender is vrijwel blanco en de smaakmakende verenigingsactiviteiten staan in de ijskast en vooralsnog blijft dit zo. Kortom… het is eigenlijk best wel kommer en kwel voor de AVA-janen. Via de media wordt gelukkig duidelijk dat de clubliefde het wint van de coronacrisis, maar het gemis van het samen sporten met de hardloopmaten wordt door velen steeds heftiger. In de rubriek “De AVA-jaan in coronatijd,” peilen we de stemming van een clubgenoot. We vervolgen de serie met …….

Gabrielle Bruil

Coronatijd is natuurlijk een hele lastige periode voor ons AVA-janen en dat geldt zeker ook voor Gabrielle Bruil. De goedlachse atlete uit de selectie van Johan Assink is nu een dikke 5 jaar lid van de vereniging, maar was net als alle anderen vooral op zichzelf aangewezen. Maar ze ging zeker niet bij de pakken neerzitten. Sterker nog, de C-loopster werd de afgelopen maanden alleen maar sterker en vooral sneller. Haar verhaal in een notendop….

Hoe zien je looptrainingen er nu uit?

Graag ga ik 3 tot 4 keer in de week hardlopen. Het liefst doe ik daarbij intervaltraining en ben gek op de run-walk-run-methode. Dat wil eigenlijk zeggen dat de 800 meter snel loopt en daarna 3 minuten gaat wandelen. Dit herhaal je vervolgens een keer of 8. Daarnaast ga ik minimaal 1 keer per week in het bos trainen. In het begin vond ik het wel moeilijk om alleen te lopen. Mijn broer fietste regelmatig mee bij de wat langere afstanden, terwijl hij bij het korte werk zelf ook mee rende.

Doe je verder nog iets om je conditie op peil te houden?

Ik wandel graag en neem daarbij regelmatig de hond mee. Bij mooi weer stap ik ook nog wel eens op de mountainbike.

Je hebt een flinke progressie gemaakt in coronatijd. Vertel?

Een week voordat de coronaregels gingen gelden, deed ik mee aan de Elverloop in Wehl, waarbij ik tijdens de wedstrijd werd gehaast door mijn broer Wilco. De eerste 3 kilometer ging het als een speer, maar toen knapte er wat. Wilco liep gelukkig bij mij in de buurt en dan wordt het toch een stukje gemakkelijker. Uiteindelijk finishte ik rond de 27 minuten op de 5 kilometer en verbeterde daarmee mijn P.R. We daagden elkaar uit en Wilco hield vol dat een tijd van 25 minuten er bij de virtuele Koningsloop in zat. Uiteindelijk is me dit ook gelukt. Vervolgens ben ik via mijn horloge met de Garmin Coach aan het werk gegaan. De 10 kilometer heb ik aanvankelijk vastgezet op 48 minuten, maar dit bleek een beetje te hoog gegrepen, dus dit hebben we bijgesteld naar 50 minuten. Het stellen van de streeftijd heeft mijn snelheid zeker verbeterd.

Het meedoen aan virtuele wedstrijden vind ik leuk om mezelf te prikkelen. Doel is in eerste instantie om vooral lekker te lopen en als ik dan een mooie eindtijd kan halen, zal ik daar zeker voor gaan.

Even een rust-bankje meepakken onderweg..

Op Hemelvaartsdag organiseerde AVA`70 een dauwloop. Sportievelingen konden tussen 06.00 uur en 09.00 uur van start gaan en hadden daarbij de keuze uit een drietal routes van 6,6 of 9,7 of 14,0 kilometer door het typisch Daalse land.

De eerste vroege vogel meldde zich al om 05.46 uur bij het clubhuis van de vereniging en ging een krap kwartiertje later met een wandelmaatje op pad voor de langste route. Het weer was perfect en de eerste deelnemers konden genieten van prachtige dauwflarden die boven het land hingen. Een van de eerste deelnemers was Gerjo Wevers, die zijn vrouw uit bed had getrommeld om samen zijn 56^e verjaardag te starten met een mooie wandeltocht van een kleine 10 kilometer. Op deze manier was het duo mooi op tijd weer thuis om de visite te ontvangen. Hoe mooi is dat? Ook de fanatieke Dick Hilbelink meldde zich bij de organisatie, vergezeld van Sil, zijn jonge en trouwe viervoeter, die voor het eerst een georganiseerde wandeltocht ging maken. 

Een moeder had haar dochter zover gekregen om ook de wandelschoenen aan te trekken en de jonge deelneemster kreeg als beloning een medaille van de organisatie uitgereikt. Een gebaar dat overigens ook de andere sportievelingen werd aangeboden en waar door sommigen dankbaar gebruik van werd gemaakt. Twee kopstukken van de club dronken vlak voor vertrek gemoedelijk een lekker rooibostheetje en gingen vervolgens bepakt met een rugzak vol proviand op pad voor een lange wandeltocht.  Een paar atleten van naam gingen na het drinken van een kop koffie en het delen van de laatste roddels richting het Aaltense Goor en pakten op deze manier toch mooi een vroege hardlooptraining mee.  Het liep lekker door bij het clubhuis en het was bovenal erg gezellig. De vlotte “meet and greet” tussen de verschillende clubgenoten was hartelijk en joviaal. Er zitten weer hele mooie tijden aan te komen…..

Overigens waren het zeker niet alleen AVA-janen die de sportieve uitdaging aangingen. Diverse wandelliefhebbers uit de omgeving zochten het Daalse avontuur. Inmiddels kwamen ook de eerste prachtige foto`s al bij de organisatie binnen, waarbij de dauwloop duidelijk in beeld werd gebracht. 

De vroege vogels maakten intussen plaats voor de uitslapers, maar dat doet natuurlijk niets af aan de doelstelling om de dag te starten met een mooie activiteit. Ook Theo Stronks had zijn vrouw verleidt, dit keer om samen Dale aan te doen en het beviel het duo dusdanig goed, dat er tussentijds nog van koers werd gewijzigd en er dik 4 kilometer bij het parcours werd aangeplakt. Deze omzetting kon kosteloos plaatsvinden, omdat de activiteit sowieso al gratis was. Jan te Brake jr. was inmiddels met zijn wederhelft op  pad gegaan en zij besloten het dit keer op de hardloopschoenen te doen. Na afloop meldde de afgetrainde 50`er, dat hij zowaar een nieuw pad had gevolgd. Best opmerkelijk als je beseft dat Jan zeker een dikke 20.000 kilometer rondom Aalten heeft gedraafd en hoe mooi is het dan, dat er een nieuw en onbekend stuk wordt afgelegd? Inmiddels kwam de uiterste vertrektijd van 09.00 uur in zicht en de categorie “verslapers” meldde zich op de knippert gejaagd en al enigszins bezweet bij het clubgebouw van AVA`70. Michiel Wellink had zijn moeder uitgedaagd of andersom. Feit was wel dat het altijd goedlachse duo de natuur in trok en samen zelfs tijd vrijmaakte om een mooi veldboeketje samen te stellen op hun route. Dat ze al plukkend en pratend hier en daar een afslag misten, namen ze daarbij op de koop toe. 

De prachtige wedstrijdenreeks, Aprils Prachtige Prijzenreeks, ligt al weer enkele weken achter ons, maar het gros van de deelnemers zal er zeker nog met plezier aan terugdenken. Eindelijk weer kompetitie!

Waar in het geheel niet over werd gesproken is de winnaar, AVA`70-atleet Mark te Brake. Wijselijk natuurlijk van de organisatie om hier over te zwijgen, want voor de absolute nummer 1 van het eindklassement was geen prijs of huldiging gereserveerd. En dat met de wetenschap, dat er vooraf al een flinke prijzentafel gepresenteerd kon worden en er gedurende het evenement zelfs nog verschillende prachtige extra`s werden aangeboden, overigens volledig in lijn met de status van een dergelijk prestigieus evenement. Uiteindelijk vielen er maar liefst 15 deelnemers in de prijzen, maar de winnaar bleef met lege handen achter. Een spoedlobby bij de organisatie leverde wel een vlotte reactie op maar leidde feitelijk niet tot het gehoopte resultaat. Het trio ter Haar, Wevers en Wesselink had zichzelf volkomen terecht op een fijne en zeer gezellige avond getrakteerd en woordvoerder Rinke ter Haar toonde smoel, onttrok zich voor even uit het feestgewoel en reageerde letterlijk en figuurlijk zeer direct: “Luister goed... de verdeling van de prijzentafel was vanaf het begin bekend en als er dan toevallig ook nog eens iets extra`s te vergeven is, dan bepalen wij wie hiervoor in aanmerking komt. Basta!” Het kan niet anders dan dat volle neef Geert zich bij het horen van het relaas van de voorzitter bijkans verslikte in het bier en Bredevoorter Bart van schrik de zak met bitterballen in zijn geheel in de vetpan donderde. Het liet immers aan duidelijkheid niets te wensen over.