Zaterdagmorgen 25 mei 10.00 uur. De halve en hele marathonners verzamelden zich met hun vaste supportersaanhang bij het Ava veld. Henk M zet de koffie vast aan en Ineke schikt de appelflappen op een schaal. ” Is lekkerder dan uit de doos “ zegt ze. Het duurt dan ook niet lang of de koffie gaat rond en de flappen smaken best. Nog even wat kaarsjes geregeld want Claudia gaat niet zonder op pad. En dan op naar Bonn.
Met een klein beetje oponthoud arriveerden we vroeg in de middag bij ons hotel midden in de stad. Op loopafstand van het hele marathongebeuren. Nadat we ons geïnstalleerd hadden ging het algauw richting ‘Marktplatz’. De boel verkennen, waar is de start, waar is de finish en waar is het leukste terras. Nou dit alles was prima in orde. Finishen over ‘de rode loper’ zagen de heren lopers helemaal zitten. Ze zagen het al helemaal voor zich vanaf het bordes van het mooie stadhuis. En onder het genot van goed gevulde glazen werd nog eens uitgebreid de kaart bestudeerd. Hoe gaat de route en waar staat de support.
Terug in het hotel even hier en daar wat fris maken en dan op naar ons avondeten . Jawel dat gebeurde natuurlijk op ‘de Marktplatz’.Veel zullen we hier maar niet over uitweiden alleen de ober was wel erg Duits, en het lingerie-theezakje wordt opgenomen in het ava-woordenboek.
Onze lachspieren waren in ieder geval goed getraind. Tijd om naar bed te gaan maar nog niet voor ons allemaal want ja, wanneer er een Irish Pub tegenover het hotel is kan men de verleiding natuurlijk moeilijk weerstaan, zeker niet met Gerard en Gerda erbij. En voor Annemarie en Rico begon de zaterdagavond eigenlijk pas.
Zondagmorgen 6.30 uur. Een ontbijt waarbij een ieder die z’n ogen nog niet open kon houden opeens met grote ogen stond te kijken. Zeer uitgebreid met tig-soorten jam [navraag bij Hannie], waarbij de meegebrachte brinta van Wim wel een beetje in het niet viel.
Toch wel een beetje spanning bij de heren. Maar Adrie en Hannie wilden Henk Mengers met alle plezier helpen met zijn steunkousen en Claudia heeft natuurlijk de kaarsjes voor de heren op de ontbijttafel gebrand.
Op naar het parcours. De heren naar de start. De dames en de marathonheren naar de brug, het eerste supportpunt, niet zonder zich vrolijk uitgedost te hebben. Alle attributen van vorige marathons worden tevoorschijn gehaald en ik krijg een prachtig kroontje met oranje donsveertjes en mooie glittersteentjes van Ingrid op mijn hoofd gedrukt. Met het nodige lawaai gezelligheid en gezang waren we dan ook niet te missen door de heren lopers en al die andere 6000 halve marathonners. De eerste was Wim die luidkeels werd aangemoedigd weldra gevolgd door Henrie, Jan en Theo. Daarna was het de beurt aan Henk M en Henk L. Door ze eerst een beetje op weg te helpen om in hun ritme te komen klonk op en onder de brug dan ook weer luidkeels het oerhollandse lied en nog veel meer. Dan voor een terraspauze naar ‘de Marktplatz’ vlakbij de finish. Gezelligheid ten top maar ook steeg de spanning rond de tijd dat Henk M kon finishen. Men ging dan ook helemaal uit z’n dak toen hij over de rode loper binnen kwam. Het wachten was op Henk L. Henrie had zich een mooie uitkijkpost toegekend op de afvalbak. Ook hadden Ingrid, Ineke, Claudia en Gerard zich op het bordes van het stadhuis geposteerd om maar goed uitzicht te hebben op de finish. En daar kwam hij dan, onze held want opgeven daar had hij nog nooit van gehoord. Over de rode loper onder de finishboog door. Moegestreden zoals als iedereen. Maar het duurt niet lang of hij heeft een heerlijk groot glas bier voor zich staan, schouderklopjes, felicitaties door ons allen, zoals bij iedereen die de over de finish kwam. Dan de verhalen, even jongens onder elkaar.
Zondagmiddag in Bonn op een zonovergoten terras.
Langzaam terug naar het hotel, zere benen, blaren, loslatende teennagels, het is het allemaal waard.
Zondagavond op ‘de Marktplatz’ werd het avondeten voor ons geserveerd in een ander restaurant, misschien een ietsje minder uitbundig maar met evenveel gezelligheid als de vorige avond. Nog een korte wandeling langs de Rijn waar gelukkig ook bankjes stonden.
Op de terugweg naar het hotel gaat het zoals het gaat . De ene naar bed en de andere nog het laatste terrasje op een mooie aprilavond.
Maandagmorgen 27 april. Aan tafel aan ons zeer uitgebreide ontbijt. Moeizaam gaat het omhoog om nog een broodje, een schaaltje yoghurt met van die heerlijke notenhoning of een kop koffie te halen. Dan weer moeizaam omlaag om als we dan weer zitten het er nog eens over te hebben. Dat was nog eens een dag gisteren al is zelfs Ingrid toch een ietsje stiller dan afgelopen dagen. Iedereen is vermoeid, lopers en supporters. De koffers zijn gepakt, sleutels worden ingeleverd en we gaan weer huis waards.
Dag Bonn , dag mooie Marktplatz, dag allemaal. Tot ziens op de volgende Ava training. Zonder mij, voor het eerst toeschouwer/supporter van dit stukje Ava-gebeuren.
Voor iemand die helemaal niets met atletiek heeft was dit weekend een bijzondere ervaring vol met humor en gezelligheid, maar vooral met veel waardering voor de sporters, het verhaal in hun beleving er naar toe en de wilskracht om die eindstreep te halen.
Dankjewel allemaal.
