Rondje Texel
Maandag 2e paasdag, 13 april 2009.
Op de boot met Texel in ‘t zicht komen we dichtbij “De Dag”. De ronde van Texel, 60km, Het moment waar Claudia, Henrie, Jet & ik een half jaar lang naar toe hebben getraind.
Een moment waar vele vragen door ons hoofd gaan en waar we morgen een antwoord op krijgen; “wat brengt ons morgen, hoe beleven we de loop, wat doet die afstand met ons, wat doet het weer, lopen we hem uit, etc?
Terwijl de anderen hun intrek hadden genomen in een huisje, arriveerden Jet & ik in het stayokay waar vele ultralopers de nacht zouden doorbrengen. Het onderwerp van gesprek was natuurlijk het lopen. We hebben vele interessante verhalen gehoord en in de lezing van Henk Bronswijk – ex-ultraloper – prachtige anecdotes.
Maandagmorgen staan we aan de start. Ook Jet had uiteindelijk besloten, ondanks haar blessure, er toch voor te gaan met de hoop dat deze haar vandaag met rust zou laten.
De zonnebrand en zonnebril thuisgelaten omdat we in de veronderstelling waren dat het een bewolkte frisse dag zou worden. Om de koude wind te trotseren waren we uitgerust met onze running jacks.
Alle vier hadden we er barstens veel zin in en begonnen met volle moed te lopen na het lossen van het startschot. Vrij snel kwamen we terecht op een prachtig stuk strand wat ons in gedachten naar de sahara bracht. Ploeterend door het mulle zand maar met een zonnetje, de geuren van de zee & de geluiden van golven & meeuwen begon de dag boven verwachting. Om 1 te zijn met deze groep mensen, de ruggen volgend van je ultravoorgangers met het doel de 60km uit te lopen is een bijzondere ervaring. Een aanrader!
Ondanks tegenwind begon de zon al snel lekker te steken. Het werd vrij snel duidelijk dat niemend zijn windjack verder nog nodig zou hebben vandaag. Gelukkig wisten onze trouwe supporters wanneer ze gewenst waren. Toen de irritatie van het jack rond mijn middel toenam stonden Gerard-Gerda-Jaimy & Amber er om mijn ballast over te nemen. Deze supporters zijn ons de hele dag trouw geweest, chapeaux.
Bij het verlaten van het 1e stuk strand mochten we onder de bomen lopen, gevolgd door nog een strand, duinen, prachtig nieuw natuurgebied (ondertussen besloot ik me over 2 jaar weer in te schrijven), wildroosters, slingerende schelppaden die de overgang maakten naar een polderlandschap. Daar, op de lancasterdijk werd het warm oftewel heet. In de luwte, zonder wind met een zon die op ons neer keek duurde het oneindig lang voor een volgende verzorgingspost in zicht kwam. (weer dat sahara beeld van een dorstige arabier, kruipend…)
Uiteindelijk krijg je het wel zwaar ergens op dit lange stuk, ieder op zijn eigen manier. Persoonlijke aanmoedigingen – onze naam stond vermeld op het startnummer, koude – natte sponzen, cola, passerende lopers van de 120km, gezellige medelopers & enthousiaste supporters hebben ons erdoor geholpen. Top.
Met recht kunnen we nu een dag later zeggen dat we hebben Genoten & Nagenieten. Hebben we ergens last van? Nee, hoewel we de baancompetitie vanavond aan ons voorbij laten gaan.
We kunnen de trap nemen zonder in de kramp te schieten, zijn een hele ervaring rijker en
hebben kleur gekregen van de zon.
Bij het verlaten van het hotel gaf Luc de Jaeger, 120km loper, ons nog een laatste advies mee: “ Vooral rustig trainen, heel rustig”, en bij het lopen van een ultraloop (wijzend naar zijn hoofd) “vooral hier, he, je hoofd koel houden”.
Uitslagen: Petra 5.50,31 Jet 6.58,37 Henrie 7.19,29 Claudia 7.19,30
 |
Foto's Texel |
