Lieke Hengeveld in actie! @7Hills Nijmegen..
Zondag 17 november stond bij veel hardlopers omcirkelt in de agenda, want de populaire Zevenheuvelenloop in Nijmegen stond op de kalender. Ook bij diverse AVA`70-leden gaan dan de harten sneller kloppen, want het is inmiddels een mooie traditie om hier een sportieve dagtocht van te maken. Dus ook bij de 39e editie stonden veel geelhemden aan de start…….
De reis naar de Keizerstad was al weer een belevenis op zich. Normaliter gebeurt dit vanaf station Aalten met de trein, maar dan moet ie natuurlijk wel lopen. Die dag dus niet en kon er pas in Doetinchem ingestapt worden. En waar de één al even na 07.00 uur in de bus stapte, gingen anderen met de auto tot de hoofdstad van de Achterhoek. Organisatorisch verliep het echter op rolletjes, mede door een strakke organisatie van één van de younster van de spul, Joppe Roos en regelneef André Bruil. Daarmee was dan ook de eerste drempel van de dag met glans overwonnen. Ruim 2 uur voor aanvang van het evenement arriveerde het Aaltense peloton bij de chique kleedkamer op ruim 300 meter van de start, Restobar Fiftyeight. De eigenaar verwelkomde ons en stelde een heel mooi hoekje beschikbaar voor de dravers van AVA`70. Het was lekker warm en gelijk ook erg gemoedelijk. A- en B-lopers zaten bij elkaar aan tafel en het is natuurlijk altijd fijn om saamhorigheid te zien en te voelen. De selecties wisselen ook best behoorlijk van karakter, dus zou er zomaar sprake kunnen zijn van drempelvrees in de onderlinge contacten. De A-runners hebben immers de prestatie erg hoog in het vaandel staan, delen trainingsschema`s en bespreken de verwachte eindtijd van de race van vandaag. De B-volgelingen willen het vooral gezellig hebben. Tuurlijk, de finishtijd is best belangrijk, maar daar hoeft zeker niet alles voor te wijken.
Op deze prachtige sportdag wordt er door A en B gezellig gekeuveld, startnummers opgespeld en koffie gedronken. De broodtrommels kwamen ook op tafel en daarmee komen ook altijd mooie verhalen los. Een enkeling bekende bijvoorbeeld schaamteloos dat de hammetjes al 28 jaar gesmeerd worden door vrouwlief. Lekker lichtgezouten boter, vers belegd en in vier gelijke stukken gesneden.
De klok tikte natuurlijk wel door richting de starttijden en de geelhemden zochten al bijtijds de toegewezen startlocaties in kleur op. Sommigen bedonderden de boel flink en glipten stiekem een sneller startvak in. Afijn, de winnaar stond al ver voor de rest en dit gat was ook niet te dichten, dus het voordeel zou betrekkelijk zijn.
Enkele AVA-janen stonden ineens oog in oog met minister-president Dick Schoof, die zich heel relaxed voorbereidde op de race. Zonder schroom gingen onze clubgenoten met de sportieve premier in gesprek, die zeker belangstellend was voor de aandacht die hij kreeg van de Aaltense lopertjes. Er ontstond een gemoedelijk gesprekje, waarbij meneer Dick vroeg wat het geheim van AVA`70 nu eigenlijk is? Waar onderscheidt de club zich nu in ten opzichte van andere verenigingen? Nou, dat is eigenlijk heel simpel, kreeg hij als antwoord. “Ieder mag van onze vereniging lid worden, als je maar gezellig meedoet en je aan de spelregels houdt!” Verrast was Schoof door dit gevatte antwoord en gaf aan dit zeker mee te nemen naar de ministerraad. Een korte meet en greet was het overigens, want de geelhemden lieten Dicky vanaf de start de hakken zien en draafden er razendsnel van door.
Wie al wel eens aan de Zevenheuvelenloop heeft deelgenomen, kent het parcours van de allermooiste herfstklassieker van het land. Het zwaarste gedeelte zit vooral eigenlijk in de beginkilometers, want na de start ga je er vaak te snel vandoor en de glooiende weg richting de echte heuvels is een gemeen stukje asfalt. Ook dit keer is dat natuurlijk niet anders en voor je bij kilometer 7,38 aan het echte begin komt van het klimwerk op de Zevenheuvelenweg, kun je al flinke zware benen hebben.
Het hoogtepunt van de koers dit keer lag even voor de 9 kilometer, waar een grote delegatie enthousiaste AVA-fans stond om hun familie en clubgenoten aan te moedigen. Gert-Jan Bentert en Jan te Brake blèérden beurtelings prachtige teksten door de luidspreker en naast een vriendelijke glimlach van de lopers leverde dit regelmatig een high-five op. Natuurlijk was ook topfotograaf Tim Mengerink hier te vinden om de geelhemden schitterend vast te leggen op de gevoelige plaat. De Aaltense dravers sloegen zich stuk voor stuk dapper door de wedstrijd en toen bij kilometer 12 de weg lekker naar beneden begon te lopen, ging de gashendel richting de finishlijn nog even flink los bij de AVA-janen.
Er werden werkelijk schitterende tijden geklokt door de Aaltense selectielopers. Zo scoorde Luuk te Brake bijvoorbeeld een geweldige eindtijd van dik 55 minuten, maar hij had dan ook wel persoonlijke bewaking van de Landmacht ingehuurd. Slim als hij altijd al was, ging ook schaatser Erben Wennemars in de Aaltense slipstream mee en dus kon de allervrolijkste tuinman van de regio na afloop de hand schudden van de oud-wereldkampioen. Lisa te Molder is al weken, zo niet maanden, in bloedvorm en dus dook de A-loopster gewoon dik 3 minuten onder het uur.
Nieuw sinds enkele maanden in het keurkorps van trainert Marco van Rijs is Marcel te Winkel. De altijd goedlachse Winterswijker wilde goed getraind voor de dag komen en besloot als opwarmertje de dag voorafgaand aan de 15 van Nijmegen even een testloop te doen van 10 kilometer bij de Boekeldercross. Hij twijfelde zelf al een beetje of dit een slimme voorbereiding was, maar in de heuvels rondom de Keizerstad, liep hij gruwelijk geconcentreerd en presteerde maximaal. Bij een werkelijk prachtige tijd van 1 uur, 2 minuten en 27 seconde liet de B-selectieloper de klok stil staan.
De absolute Benjamin van het AVA-gezelschap was Lieke Hengeveld, die haar debuut maakte in de herfstklassieker. Lichtelijk gespannen bereidde zich ze voor op de race en at relaxed nog een banaantje, omdat de rest van de club dit ook deed. Ze liep rustig naar haar startvak en eenmaal op het parcours genoot ze volop. Van alle lopers om haar heen, van de fraaie herfstkleuren, van de aanmoedigingen en vooral van het feit dat het gewoon erg lekker liep. Aangekomen bij de aanmoedigende kolonie bekenden, verscheen er ook een flinke glimlach op het gezicht van de kleine blondine en uiteindelijk genoot ze een ruim 81 minuten van de Zevenheuvelenloop. Mooi toch?
Over genieten gesproken… Ook Siep van Schepen verscheen aan de start en hij blaakte van zelfvertrouwen. Uiterlijk althans, want wie de stoere draver een beetje kent, weet dat de boog wel degelijk op spanning staat. Bepakt met een paar gelletjes, de fotocamera en een brede glimlach ging de B-loper van start. Het voornemen was om voorzichtig van start te gaan en zichzelf niet op te blazen. Dit tempo beviel hem eigenlijk wel zo goed, dat hij besloot om zo gewoon verder te stiefelen en lekker in een groepje te blijven lopen. Siepie bleef geconcentreerd, begroette bekenden en onbekenden langs de kant van de weg, nam even de telefoon op toen hij gebeld werd en schoot onderweg nog een paar fijne foto`s. Net binnen het anderhalf uur kwam hij over de meet en was allemachtig tevreden over zijn eigen prestatie en mocht dat ook zeker zijn. Toen hij even later de restobar weer kwam inlopen, werd hij begroet met een staande ovatie, die minutenlang aanhield. Van Schepen glimlachte van oor tot oor, pinkte emotioneel een traantje weg en op de vraag hoe hij de heuvels had ervaren, antwoordde hij heel gevat: “Heuvels heb je in Oostenrijk, dit waren slechts drempels!” Daarmee had hij de lachers natuurlijk op de hand en hij was zo druk met zichzelf dat hij de opmerking van zijn maat Frankie Roos niet eens hoorde, die zei dat hij dan ook wel eens een beetje door had kunnen lopen in plaats van het laffe tempo te onderhouden, waarmee hij nu naar boven kroop. Wie de foto`s van startnummer 8414 goed bekijkt, ziet gelijk, dat Siep best flink zijn best heeft moeten doen…
Afijn… zoals gebruikelijk vloeide het bier rijkelijk in Fiftyeight en de toptijden van de AVA`70-lopers mochten ook best gevierd worden. De ruim 20 A-en B-selectielopers van de Aaltense club hadden uitstekend gepresteerd en de trainers kunnen trots zijn op hun volgelingen, die “de drempels” rondom Nijmegen met glans overwonnen
Over een klein jaartje gaat er vast en zeker weer een pelotonnetje naar de Zevenheuvelenloop, want het loopfeestje van de Keizerstad is en blijft de mooiste en gezelligste herfstklassieker van Nederland!
