AVA`70-DUO OVERWINT KUSTMARATHON
Zaterdag 5 oktober even na half 12 in de ochtend.
Vlak voordat ze het startvak instappen, staan Te Brake en Kleinhesselink nog rustig met elkaar te praten en is er zelfs tijd voor een fotootje. Het AVA`70-duo gaat deelnemen aan de Kustmarathon Zeeland en het is vrijwel zeker, dat ze tijdens de wedstrijd weinig tot niets voor elkaar kunnen betekenen. De klassieker is in feite een enkeltje van Burgh Haamstede naar Zoutelande van 42,2 kilometer, maar wel eentje van de zwaarste in zijn soort. Het parcours is loodzwaar en dat weten onze clubgenoten maar al te goed. De bekkies staan dan ook strak, want het wordt afzien en dat is het enige zekerheidje van de Kustmarathon.
Zowel Niek en Jan kiezen er voor, om gelijk na het startschot op zoek te gaan naar een geschikt groepje met een tempo dat past bij het schema. Deze opzet slaagt en het tweetal loopt lekker verscholen tussen een clubje atleten, zodat er niet teveel onnodig werk hoeft te worden verzet. Na een kilometer of 6,5 wordt het eerste gedeelte van de Oosterscheldekering bereikt en verloopt de wedstrijd naar wens. Lekker tempo volgens planning en prima weer met een graadje of 12. Tenminste, nu nog. Bij de Neeltje Jans wacht het Aaltense duo een kleine verrassing. Junior Michiel Wellink staat hier ineens met zijn broer en moeder, om Niek en Jan aan te moedigen en hij heeft daarvoor een luidruchtige microfoon uit de kast gerukt. Daarnaast een mooi spandoek en tevens een geel-blauwe AVA-vlag om vooral ook gezien te worden. Uiteraard ziet en hoort het duo dit mooie tafereel van de jonge clubgenoot en zijn familie glimlachend aan, vooral omdat de wedstrijd tot dan toe naar wens verloopt. Bij het tweede gedeelte van de geasfalteerde wateroversteek blijkt dat het weer in het nadeel van de atleten is gewijzigd.
De koperen ploert doet ineens geweldig zijn best, maar erger nog, de wind is volledig gaan liggen. De windmolens leveren tijdelijk helemaal niets op en zelfs de vlag van de Kustmarathon hangt slap langs de mast. Veel lopers hebben het shirt al drijfnat en het zweet gutst van de voorhoofden. Deze onverwachtse tegenstander maakt de wedstrijd nu al zwaar, terwijl het echte werk nog moet gaan beginnen. Na een kilometertje of 20 draaien de dravers het strand op en Niek loopt een klein stukkie voor Jan. De concentratie is duidelijk van de gezichten af te lezen, want via het rulle zand moet er worden gelopen naar het gedeelte waar de vloed net heeft gezorgd voor een smal paadje met een vlakke, doch zanderige ondergrond. De vermoeidheid begint inmiddels een rol van betekenis te spelen. Helemaal als je bedenkt dat het stuk over het strand, langs de waterrand, een lengte heeft van bijna 10 kilometer. Vlak voor Domburg voert het parcours nogmaals dwars over het strand naar de duinen, die je echter pas echt bereikt na het beklimmen van een steile houten trap met 26 treden. Het kunnen er ook 27 zijn geweest. Kleinhesselink en te Brake hebben de aanslag van het strand op het gestel ogenschijnlijk goed overleefd. De sfeer in “het Saint Tropez” van Zeeland is buitengewoon gezellig, maar daar zullen de dappere strijders niet altijd evenveel oog voor hebben gehad. Niek oogt nog tamelijk fris en helder. Anders is het immers niet te verklaren, dat je met een leeggeslurpt gelletje netjes langs een prullenbak rent om het papiertje hierin te deponeren. Ook te Brake heeft nog tijd voor een glimlach en geeft aan dat hij klaar is voor de finale. Zit het zwaartepunt in de klassieker altijd na de 30 kilometer, bij de Kustmarathon is dat zeker het geval. Na Domburg volgt er allereerst een stuk door de duinpannen, waar geen meter vlak is en de kuiten het dus extra zwaar te voorduren hebben. Daarna een stuk asfalt richting Westkapelle, waarbij je even op adem zou kunnen komen. Zou, want dit is natuurlijk op dit punt in de wedstrijd eigenlijk niet meer mogelijk. De finale naar Zoutelande wordt ingezet bij kilometertje 36 en is als je nog niet gesloopt bent, dan overkomt je dit hier wel. Hoge duintoppen en diverse trappen vormen verschrikkelijke obstakels en terwijl je in de verte de finish ziet, moet er ook nog een 683 meter over het strand geploeterd worden. Af en toe moet je zelfs de gepijnigde romp nog draaien om je tussen de zandbrekers door te wurmen. Op de dijk komen de helden langzaam dichterbij en Niek klautert als eerst de laatste geasfalteerde heuvel op. Nog een halve kilometer scheiden hem van de entree in de schitterende finish-arena, waar duizenden mensen de atleten met applaus ontvangen. Kleinhesselink neemt nog snel een slok water om vervolgens de klok stil te laten staan op 3 uur, 41 minuten en 6 seconden. Jan te Brake komt 10 minuten later in het zicht van de vaste camera en ook hij baant zich een weg omhoog. Het laatste stukje is een ware zegetocht voor de vermoeide AVA-jaan, die zijn eindtijd van 2016 met een kleine 20 (!) minuten aanscherpt tot 3 uur, 52 minuten en 40 tellen.
De kustmarathon had het Aaltense duo flink gesloopt, maar Kleinhesselink en te Brake leverden een geweldige prestatie en hebben de strijd tegen de Zeeuwse elementen met glans overwonnen!