Een Glimlach van oor tot oor :)
Soms moet je een beetje voorzichtig zijn met gewaagde uitspraken, zelfs bij AVA`70! In de wandelgangen van het altijd gezellige clubhuis ging het gerucht dat Rinke ter Haar, één van de grotere talenten bij de vereniging, een grote wens had, die hem in totale extase zou brengen. “Wat zou het mooi zijn, als ik bij de Boekeldercrosscompetitie na een verwoede strijd met ijzersterke concurrenten het podium zou halen”, opperde de sympathieke architect een keer hardop tijdens een douchebeurt. “Nou dan moet je gewoon is een keertje je best gaan doen” was het alleszeggende antwoord van een collega-loper. Dit bereikte Rinke echter niet helemaal, want hij had waarschijnlijk sop in zijn oren. “En als ik dan eens op zo`n slede rondgereden wordt met een mooie krans om, klappende toeschouwers en huilende fans”, droomde ter Haar hardop verder.
Nou had de selectieloper de pech dat dit laatste stilzwijgend werd opgenomen door een teammaatje en na rijp beraad werd besloten om hier maar eens werk van te maken. Waar een wil is…..Bovendien heeft Rinke een grote gunfactor, want hij organiseert ook wel eens wat voor en bij de club, dus…
Het werd november 2022 en de AVA`70 crossmaand was aangebroken. Rinke had zich aangemeld voor de 10 kilometer en oogde naast schriel ook vooral erg afgetraind. “Kat in ut bakkie dus”, zo hield hij zijn talloze fans voor. “Dit is mijn jaar en ik voel dat het goed komt. Ik ga een podiumplek pakken, let maar op!” Vol trots speldde de ranke hardloper zijn startnummer 778 op zijn hempie en liep week in week uit puike races, maar tot zijn enorme teleurstelling ging het eigenlijk helemaal niet hard genoeg. Tenminste niet om winnaar te worden in de 50+ klasse. Echter ook de tweede plaats zat er bij lange na niet in. Sterker nog, hij bleef zelfs enkele minuten verwijdert van de derde podiumplek. Wat lukte was het slechtst mogelijke scenario, namelijk de 4e plaats in de eindrangschikking. Totaal gedesillusioneerd was de best dappere strijder lange tijd voor de pers onbereikbaar en de anders zo goedlachse tekenaar trok zich voor even terug omdat hij geen controle had over zijn emoties. Tot overmaat van ramp brulde spreekstalmeester zijn naam ook nog eens door de microfoon, somde hem naar het podium, om als een sulletje plaats te nemen direct naast het ereschavot. Hoever kan een mensen zakken, zal Rinke gedacht hebben en had besloten om nooit, maar dan ook nooit meer zichzelf op een voetstuk te plaatsen, want je kunt alleen maar afdonderen. En toen gebeurde het…. Om de hoek kwam een prachtig paard draven met een sjeesje daarachter. Rinke kon zijn ogen niet geloven. Zijn wens kwam uit, zo leek het. En jawel hoor. Hij kreeg een heuse krans omgehangen en mocht zo blij als een kind plaatsnemen in het rijtuigje. Zelden heeft het publiek iemand zo stralend gezien bij het behalen van een 4e plek in een meer dan serieuze wedstrijd.
Mooi dat dit ook weer geregeld was bij AVA`70 door de teammaatjes van Rinke ter Haar! Hij zal ze voor eeuwig dankbaar zijn…….
