"Genieten in Lintel’
Voor de 13e keer in successie vond de 2e Pinksterdagloop plaats en als vertrekpunt was dit keerde de Knibbelweide, gekozen, beter bekend als de Goudkust van Aalten. Als richttijd was 10.00 uur aangegeven door de organisatie, maar wie de AVA-janen een beetje kent weet, dat dit in ieder geval niet gaat lukken. Gezellig babbelen, vetertjes strikken, nadorst weglurken, statiefoto en nog 1 en nog 1…. Kortom de relaxedheid droop er van alle kanten af en toen moest de organisator van het eerste uur nog gaan speechen. Dit bliksemskorte welkomstwoord werd gevolgd door een nog korter verhaaltje van de sympathieke koersdirecteur van de dag, Andre Ketelarij. Maar wat een megatalent is dát trouwens! Zonder anderen tekort te willen doen, maar hoe hij het zeer gemêleerde peloton op sleeptouw nam en de weg wees…. Fenomenaal gewoon, zonder
overdrijven!
De groep betrof een atleet of 23 en zoveel stonden er zeker niet op de deelnemerslijst, die vooraf altijd wordt gecontroleerd door de vertrouwenspersoon van AVA`70. Met name de juridische status werd getoetst en natuurlijk ook of er nog aantekeningen zijn, betreffende mogelijk afwijkend gedrag t.o.v. de andere of eigen sexe. Ja, je kunt tegenwoordig geen enkel risico meer nemen, maar een schone lijst bleek het uiteindelijke resultaat. Er zijn zeker twijfels gerezen door de late aanmelding van een enkeling, die mogelijk nog een berisping kunnen verwachten. Afijn, de goedlachse voorfietser liet er gelijk vanuit het vertrek geen gras over groeien en gaf pittig gas, waardoor er in de achterhoede gelijk al een overlevingsgevecht gaande was. Via mooie zandpaden met een rijk verleden, zoals bijvoorbeeld de Moerveldweg slingerde de club gestaag in de richting van het altijd mooie Lintelo. De leider op het stalen ros, gaf er nog maar eens een slok aan, maar dit was puur om zich goed te positioneren voor een kiekje of 24 van het passerende gezelschap. Ook deze gave bezat hij dus! Aankomend op de Rosierweg, werd de complete groep verrast, door een afslag naar rechts, waar even fijn door het lange gras werd gestruind. De teken hadden even vrij spel, maar de nacontrole leverde geen enkele melding op, tenzij er later tijdens de nacheck onder de douche nog iets is aangetroffen. Het zijn immers taaie krengen, die zich overal aan vast zuigen. Daarover is echter op dit moment nog niets van bekend geworden, maar wat nog niet is, kan nog komen.
Er was onderweg voldoende tijd om rustig te keuvelen, een tussensprintje te doen of een plaspauze in te lassen en dit tekent natuurlijk de heerlijke sfeer in de groep. Het einde van de Pinksterloop kwam in zicht, toen de schrik menigeen om het hart sloeg. Immers, vriend Ketelarij bleek niet meer voor, tussen of achter de atleten te peddelen. Goed bij een dergelijke activiteit mag 10% afvallen, maar hét talentvolle kopstuk verliezen, zonder dat iemand het in de gaten bleek te hebben…. Dat is toch wel slordig! Gelukkig was de paniek van korte duur, want de dagvoorzitter bleek ook nog de koffietafel te moeten verzorgen. Hoe ver moet je gaan, om je karrenvracht talenten aan het lopersvolk te tonen? De altijd goedlachse Andre had het lijstje van zijn partner, de toch zeker ook meer dan bekwame Evelientje, tot in detail uitgevoerd, dus ontbrak het de licht- tot matig bezwete atleten aan niets. Van stroopwafels tot koffie en van Vitens bronwater tot eierkoeken… alles was in ruime mate aanwezig. Uiteraard werden ook de bottels met Erdinger Alcoholfrei bier op tafel gezet, zodat alle verloren mineralen weer ruimschoots aangevuld konden worden.
Na een emotioneel afscheid, vertrok iedereen met een meer dan voldaan gevoel huiswaarts. Aan een mooie sportieve, maar vooral gezellige Pinksterloop kwam een einde, maar de thuisblijvers, die nu al spijt hebben, een prettig bericht…. Volgend jaar zijn we er weer, op een andere locatie, met ongetwijfeld nieuwe gezichten, maar met dezelfde sfeer… en André!
