Ruim 200.000 bezoekers waren gedurende 4 dagen te gast op de immense boerenbruiloft van de Feestfabriek B.V. en de stofdampen zijn een dikke week later weer redelijk neergedaald. De serene rust in de Schans is inmiddels grotendeels terug en de eerste mussen komen voorzichtig uit hun schulp gekropen. Het festival is al vele jaren een kraker van jewelste en ook tientallen AVA-janen waren bij de meerdaagse vakantieborrel van de partij om eens lekker bij te praten, een sapje te drinken en genieten van alles dat de zintuigen prikkelt. En dat is veel… heel veel!
Naast ontspanning is er ook altijd wel enige inspanning, want een flink aantal clubgenoten laat zich jaarlijks als vrijwilliger inschrijven bij de organisatie voor het verrichten van hand- en spandiensten. Deze editie kwam een peloton van 45 geelhemden voor een kort, doch hevig werkverband in dienst bij de Feestfabriek B.V. Namens AVA fungeert Mariska van den Berg al vele jaren als tussenpersoon en ook dit jaar nam ze deze pittige taak op zich. En met succes, want ondanks de soms wat stroeve communicatie met de organisatie, lukte het haar betrekkelijk eenvoudig om de zeer gemêleerde club knasterds tot op het bot te motiveren. Je moet dan zeker van goede huize komen, maar met een schat aan ervaring kun je deze goedlachse blondine wel om een boodschap sturen.
Het AVA`70-gezelschap wordt normaliter gebruikt voor de diverse klussen, waarbij de inzet naast het nodige plezier, tal van intelligente gesprekken, een fijne vrijkaart ook nog eens mooie beloning oplevert voor de club. Iets waar de penningmeester uiteraard wel een glimlach voor over heeft. Omdat AVA bij de organisatie bekend staat als een vereniging met meer dan buitengewone kwaliteiten en een uitstekende staat van dienst, werd het peloton ingedeeld in de A-categorie, wat wil zeggen dat er een extra grote verantwoording rust op de te verrichten taken.
Dat bleek al gelijk bij het drietal verkeersregelaars, dat werd ingezet op de belangrijkste knooppunten, waar de optocht van bonte caravans en andere vehicles moest worden gescheiden van de normale weggebruikers. Met Wim Brinkman, Jan Nijhoff en Paul Eijkelkamp heb je dan natuurlijk wel wat overwicht op het asfalt staan, dat in ieder geval nooit en te nimmer met zich laat sollen. Maar de sfeer en gezelligheid vierde ook bij hen hoogtij, dus werd deze klus met verve geklaard. De inzet van het trio beviel de organisatie dermate goed, dat de aflossing maar liefst 9,5 uur op zich liet wachten. Uiteraard is over dat laatste het slotwoord nog niet over gesproken, dus zou het binnenkort zo maar eens flink kunnen gaan donderen in de Feestfabriek. Waarschijnlijk zal de woordvoerder van het drietal, robuuste Paultje, om een korte verklaring van dit voorval gaan informeren en die laat zich zeker niet met een lullige VVV-bon als
vergoeding voor het aangedane leed naar huis sturen.
Volledig nieuw en dus rete-spannend, was het avontuur dat een ijzersterke selectie op de vrijdagochtend zou gaan ervaren. Volgens een vaag bericht zou de club worden ingezet als campingassistent en de taak was breed omvattend, oftewel je kon er alle kanten mee op. De speculaties liepen uiteen van het plakken van lekke luchtbedden tot het smeren van crackers en van het meten van koorts tot het aantrekken van steunkousen. De gretigheid van de groep om dit klusje te klaren was buitengewoongroot en het was dan ook een zekerheidje, dat dit voor dik 100% goed zou gaan komen. Om stipt 06.48 uur, zoals afgesproken, stonden de geelhemden te trappelen van ongeduld, maar de leider van dienst, ene Sjaak, schitterde door afwezigheid. Vrolijk fluitend kwam onze baas voor een paar uur aan kachelen op een golfkarretje met aan boord 37.498 kranten. Onze rol was gelijk duidelijk: het gezelschap met een enorme staat van dienst werd de camping opgestuurd om de aanwezigen een goede morgen te wensen en het Zwarte Crossjournaal te bezorgen.
Even dreigde de muiterij, want als je de kwaliteiten van deze AVA`70-selectie wegzet tegen de taak die vervuld moet gaan worden, dan doe je je als organisatie toch wel iets behoorlijk fout. Echter, het weer was prima, de stemming ook goed, dus werd er toch maar raps begonnen met het klusje. Al hardlopend werden de campinggasten een fijne vrijdagmorgen gewenst en er een krantje neergepleurd, dan wel overhandigd. Opvallend was het welgemeende dankjewel, dat uit de schorre kelen te horen was. Bij een enkeling was het liplezen geblazen, maar ook deze boodschap was duidelijk. Buitensporig was hierbij wel het gedrag van een illuster duo, dat het hermetisch gesloten Grasnopolsky betrad en hier wat rond schooierde. Het verboden terrein voor onbevoegden beviel het tweetal dus danig goed, dat er ook hele ruime pauze werd ingelast. Als hier camerabeelden van zijn, kon dit nog wel eens hele vervelende gevolgen kunnen hebben. Na exact 2 uur en 52 minuten was de krantenwijk gelopen en kon het feesten beginnen.
Bij de ingang was inmiddels een geheel ander gezelschap begonnen met het correct inchecken van de nieuwe dagjesmensen. Een meer dan verantwoorde klus uiteraard, want tante Rikie had aangekondigd, dat oproerkraaiers, relschoppers en ander gespuis niet welkom was. Dit vroeg uiteraard om een strikte controle en die werd dan ook met de grootste zorgvuldigheid uitgevoerd. Een grapje werd oogluikend aangehoord, maar veel verder moest het ook al niet gaan, want dan zou er zeker worden ingegrepen. De AVA-gasten deden het werk volledig naar behoren en mochten dan ook lekker een uurtje of 8 van het zonnetje genieten. Wat een weelde, niet?
Uiteraard werden er ook AVA-janen ingezet voor het echte werk, namelijk de bardiensten. Ja… de ondersteunende taken zijn best belangrijk, maar uiteindelijk moet er ook wel geld in de loods komen, dus zijn de drankomzetten wel degelijk de spil waar het allemaal om draait. Blijven drinken is het motto van de organisatie, want als je uitdroogt heb je een vet probleem. Daar is natuurlijk niets aan gelogen, maar het zorgt er wel voor dat de vrijwilligers zich werkelijk het schompes moeten lopen om de kelen te smeren. Nu hadden de AVA-vrijwilligers een beetje geluk, want een aantal waren er geplaatst in de Reggae-weide en als het er ergens relaxed aan toe gaat, dan is het daar wel. Menigeen koestert aan dit pronkstuk van de Zwarte cross, dierbare herinneringen. Het is dan ook bepaald geen vervelende situatie als je hier wordt gestationeerd. Peace man…. is de geldende slogan en als je alles in dit tempo doet, heb je een machtige avond!
Uiteindelijk wist chef d`organisation, Mariska van den Berg te melden, dat het peloton AVA`70-knasterds deze “Welkom Thuus-editie” bestond uit 45 helden, die vrijwillig de handen uit de mouwen hebben gestoken. Deels voor het eigen plezier, maar zeker ook om de club wat kasgeld te bezorgen! Hulde en dank daarvoor!
