AVA'70 maakt de "Les Ardennes" onveilig... Part 2
Spetterend slotoffensief
Het werd weer licht en het was de derde dag. De nacht bleek voor menigeen weer veel tekort te zijn geweest, toen om even voor half 7 het wekkertje ratelde. Waar de één zich flink uitrekte, was de ander al volop in bedrijf. Hipse, een ras-AD`er die zich tussen de Rooien opvallend goed thuis blijkt te voelen, had de koffie ouderwets lekker aan het pruttelen. Ook Gerrit Ormel liet zich alweer zien, deftig gekleed in een strak Peddelaars-pakje en het bolletje glimmend van de zonnemelk. Het is werkelijk verbazingwekkend, waar deze noeste werker de energie telkens vandaan haalt en dat bleek ook deze dag maar weer eens. Een hutje verderop, heeft Dennis Woeltjes al het hele weekend de rol van poetsmiep op zich genomen en is wederom het balkon aan het stofzuigen. Dat blijkt ook wel erg nodig, want zijn jeugdige huisgenoten blijken er werkelijk een grote puinzooi van gemaakt te hebben. Het komt het trio op een gele kaart te staan, maar deze waarschuwing zet weinig zoden aan de dijk. Sterker nog, ze flikken het ook nog om hun zorgzame ouder voor 3 dagen, totaal voor gek te zeggen. Erg stoer natuurlijk, maar ze beseffen nauwelijks dat ze het risico lopen om op de zwarte lijst terecht te komen. Het lijkt de youngsters niet te deren. Bij de damesafdeling gaat het er veel gemoedelijker aan toe. Dit blijkt echter uiterlijke schijn te zijn, want binnen is van alles gaande, als de verhalen de ronde gaan doen. Met name vrouw Hillen scoort punten bij het produceren van beste bolussen, die tot grote hilariteit leiden. Daarnaast is ze de ganse tijd op zoek naar toiletten en als die niet toevallig voor handen zijn, trekt ze zich rustig terug in het lage struikgewas.
Afijn, de vogels kwetteren dat het een lieve lust is en de kudde Avajanen beweegt zich naar de kantine, waar wederom een heel best ontbijtbuffet klaar staat. Na een rustig begin, wordt het al wat rumoeriger en is de ene grap nog flauwer als de ander. Echter, omdat de drempel niet al te hoog ligt, scoort elke grap toch wel een paar puntjes. Daan Migchelbrink, heeft reeds een fijne ballenknijper aan en lijkt helemaal klaar te zijn voor de activiteiten die op het programma staan. Echter ziet hij toch wat pips om de neus, maar dit kunnen natuurlijk ook de zenuwen zijn geweest.
Op de laatste dag van het pittige trainingskamp in de Ardennen zullen een aantal geelhemden flink vreemd gaan, want in de ochtenduren staat er een ATB-rit op de agenda. Goed, enige fietservaring was wel aanwezig, maar peddelen met hoge pieken en diepe dalen… dat toch wel een nieuwe discipline voor velen. Maar het openingsonderdeel van de dag staan bij voorbaat natuurlijk zeker garant voor de nodige hilariteit. Als startplaats werd gekozen voor Dinant en ondanks het vroege tijdstip was het al een drukte van belang en als daar bij wordt opgeteld, dat 23 AVA-janen worden losgelaten is het helemaal gebeurt met de rust. Alleen al het passen van de helmen bleek een waar schouwspel op zich te zijn en toen de bikes werden uitgedeeld, werd nog een tandje onzin opgeschaald. De een zat te laag, bij de ander bleek de rem te piepen, een bel ontbrak.. het oeverloze gezeik hield maar aan. Ingrid van Zolingen maakte het helemaal te bont, toen ze haar shirt wat strakker trok en zich bij de mekanieker meldde, omdat ze geen bidonhouder aan haar fiets bleek te hebben. Ze eiste direct een ander exemplaar en het liefst een nieuwe, maar tot haar ongeloof kreeg ze nul op haar rekest. Zo lukte het dus een tandeloze Belg om onze enthousiaste spraakwaterval stil te krijgen. Hulde daarvoor…Een volgend hoogtepunt was het moment, toen de 3 instructeurs zich meldden bij het klaarstaande peloton. De woordvoerder scoorde nog wel een aantal punten bij de voorstellingsronde, maar zijn kornuiten waren gelijk gespreksstof. Met name de outfit moest het ontgelden, maar daar zat ook wel een kern van waarheid in. Je gaat immers geen groep Ollanders begeleiden in een poeterig T-shirt en een veel te ruime plofbroek van de Wibra. Dit kon echt niet.