We schrijven dinsdagavond 11 augustus jl. en de vakantie is in volle gang. Het weer is momenteel zeker geen spelbreker, al hoewel…… De temperatuur tikt de 30 graden met gemak aan en dat is niet voor het eerst deze maand. In elke achtertuin staat inmiddels een blauw-witte badkuip gevuld met duizenden liters water, zodat Vitens een alarmbericht moest verspreiden om waterverspilling tegen te gaan. Containers met waterijsjes vliegen uit de winkels en ook andere koelhouders scoren uitstekend. Naast de mussen, blijken ook de houtduiven inmiddels uit de dakgoot te tuimelen en in Artis hebben de olifanten een strippenkaart op het zwembad. Kortom… Nederland puft, zucht en heeft inmiddels de  siësta ingevoerd. Sporten wordt op dit moment bepaald niet aangeraden en als je toch vindt dat je een paar segmentjes moet scoren, doe dit dan in overleg en gebruik je gezonde verstand. Echter ook het brein heeft inmiddels al een beetje een opdoffer gekregen. Anders is het natuurlijk niet te verklaren, dat even voor 19.00 uur op deze meer dan zwoele avond een club van een dik 25 dapperen klaar staat bij de club voor de training. Zoals altijd, viert de gezelligheid hoogtij en het is net of in deze coronatijd de sfeer nog beter is dan anders. Hoofdtrainer Marco van Rijs is natuurlijk weer ontzettend verheugd dat een veste meute de hitte trotseert, om zich in het zweet te gaan werken. Nu hoefde je daar ook weer niet zo gek veel voor te ondernemen, want bij elke knipoog gutste je het zweet al van het voorhoofd. Er stond een keuzemenu op het programma, waarbij het hardlopen natuurlijk centraal stond, maar daarnaast was er ook nog de mogelijkheid om lekker te badderen in de Slingeplas. Hoe mooi is dat… De coach sommeerde zijn manschappen om de Garmins in te stellen en de ploeg zette koers in de richting van Bredevoort, via een prachtig slingerend traject. Zelf zat de oefenmeester op de transporter en de bak zat brekende vol met bidons, handdoeken, zwembrilletjes en wat al niet meer. Onderweg vertelde de immens populaire trainert, dat hij onlangs lid was geworden van de BSV, de Barloër Schwimm Verein. De club telt inmiddels een stuk of 10 leden en der Marco heeft er geweldig veel schik in. Een paar keer per week onderneemt de groep de reis vanuit het rustieke Barlo naar de Slingeplas om lekker te poedelen. Volgens van Rijs is het echter een serieuze onderneming, maar een kleine glimlach op zijn gezicht verraad veel, zo niet alles. Bij de zwemvijver in Brevoort aangekomen, vond er een schifting plaats. Niemand minder dan Theo Stronks himself riep de aanwezigen met een beetje of veel zwemvrees bij zich en een stuk of 9 volgden de nestor op de voet om een extra lus te draven. De overig maakten zich klaar voor het zwemgedeelte van de avond, dat bestond uit een heen- en terug parcours. In de verte waren wat eenden aan het dobberen en de verste duck vormde het draaipunt. Deze rotzak had echter al snel in de gaten wat zijn rol was deze avond en liet zich steeds verder afdrijven. De geplande afstand werd zodoende door de traagste zwemsters ver overschreden, zeker toen een fuut zich er ook nog eens mee begon te bemoeien. Afijn… na een heel klein half uurtje arriveerden ook de minst snelle waterratten de haven en werden de neuzen geteld, voordat er weer voet aan land mocht worden gezet. Juist nadat het licht op groen werd gezet, ontstond er nog bijna muiterij, toen een dissonant uit de A-selectie met modder begon te gooien naar de trainer. Een bijzonder laffe en zeer onfatsoenlijke daad natuurlijk en de raddraaier had geluk dat hij niet werd verzopen door de woedende omstanders. Gelukkig kon deze actie de pret niet vergallen en veelal drijfnat zette het gezelschap weer koers richting de thuisbasis, nadat ook de niet-zwemmers waren aangesloten. Marco had al snel in de gaten, dat sommigen nog behoorlijk wat energie hadden en besloot nog snel effen een beste versnelling door te voeren. De aanwezigen die net wat minder hitteproof bleken te zijn besloten rustig door te hobbelen, toen de rest de flink in de beugels ging. Uiteraard stond het enigste stoplicht tijdens de terugreis op rood en zo klonterde het gezelschap, bijna op de gewenste afstand van 1,5 meter weer samen. Eendrachtig werd de laatste kilometer afgelegd in een heel prettig tempo, zodat het praten gewoon door kon gaan en de groep als een geheel het clubhuis bereikte. Uiteraard volgde de na-babbel en liet de trainer weten weer bijzonder trots te zijn op zijn trouwe volgelingen. Na alle bedankjes in ontvangst te hebben genomen, gaf Marco aan dat er bij aanhoudende hitte meer van dit soort trainingen zullen volgen en dat idee werd uiteraard met gejuich begroet.

Zo komt de B-selectie samen deze zomer zeker door, daar zorgt trainert van Rijs wel voor…..