Dirk-Jan Robbe en Gerben Schepers nemen de groep op sleeptouw
Zaterdagmiddag 4 januari, de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar is voor de voetbalvereniging DZSV in Dinxperlo. De belangstelling voor deze loop die elk jaar een andere loopronde kent is groots te noemen. Alleen al de Ava'70 deelname bestrijkt zowat het halve peloton van lopers die kunnen kiezen uit een 6km of 10km route. Dit jaar was er ook na afloop weer Snert( erwtensoep). De uitslagen laten meestal een aantal dagen zo niet weken op zich wachten maar bijna iedereen was toch tevreden met hun prestaties. Geert Wevers en Dick Lubbers liepen met hun camera’s rond om iedereen op zijn mooist op de foto te zetten.
Kijk zelf maar eens of dat gelukt is.
Foto's Geert Wevers
Foto's Dick Lubbers
Verslag door Frank Roos,
TRADITIE, ONGELDIGE P.R.`S EN SCORENDE GEELHEMDEN
Het gebeurt niet vaak, dat er bij de inschrijving van een wedstrijd zo onnoemelijk veel tijd wordt uitgetrokken voor het op de juiste wijze noteren van de gegevens. Bij de start van het hardloopevenement, worden de deelnemers niet weggeschoten of met een snerpend fluitje op pad gestuurd. Welnee, in Dinxperlo roept de chef d `organisation gewoon op het moment supreme: “doei, doe je best en tot straks!” Heerlijke omstandigheden dus voor de echte liefhebber, maar een gruwel voor de serieuze hardloper, die zich ongans traint voor een topprestatie. Toch stond er van beide partijen een flinke afvaardiging aan de start bij de Snertloop, georganiseerd door voetbalvereniging D.Z.S.V. De eerste club die klaar stond voor vertrek voor hun wedstrijd, waren de lopers en loopsters, die zich hadden ingeschreven voor de 6 kilometer. Om pak um beet kwart voor twee zette het peloton zich in beweging en verliet het sportpark voor een loopavontuur door de Dinxperse dreven. Onder de groep dappere sporters een enorme afvaardiging van AVA`70, die voor de opening van het loopjaar dit fijne “stukske traditie” hadden uitgekozen om de vorm te testen en de spieren te teisteren. Sabine was er en Anita, Patrick liep bij de eersten, evenals Geert, Gerben en Gerrit 1 en 2. De ene in hemd zonder embleem, de ander zonder hemd maar met een stukje nostalgie. Ook Lianne kwam met een smile op haar gezicht voorbij en dat is een goed teken, want zij lacht altijd. Terug aan het wedstrijdfront zagen we ook Jan Rademaker voorbij flitsen. Goh, wat was hij blij dat zijn gestel hem dit keer niet in de steek liet. Sterker nog, als een jonge hinde huppelde hij fris en fruitig onder het finishvod door. Ook Marco van Rijs was weer van de partij, na een hele vervelende en langdurige blessureperiode. Zwoegend, ploeterend en zwetend als een otter (its all in the name..) kwam onze multi-talentvolle alleskunner over de meet, waar hij opgewacht werd door talloze clubgenoten, familie, vrienden, bekenden en paparazzi, die hem dit moment zo enorm gunden….het finishen na een wedstrijd.
Kortom, stuk voor stuk topprestaties van de AVA`70-kanaries, die het jaar in stijl openden en Dinxperlo liet trillen op de grondvesten en het publiek een fijne wedstrijd voorschotelden.
Toen was overigens de crème de la crème van de 10 kilometer al vertrokken voor hun battle. Ook hier weer veel geelhemden aan het vertrek, die ook vast en zeker van plan waren om er iets moois van te maken. Een prachtig slingerend parcours door het tegenwoordig ook Aaltense buitengebied, bracht de strijders tegen de elementen van asfalt en zand weer terug in de nabijheid van de plek van herkenning. Een ijzersterke overwinning van één van onzen en hele mooie binnenkomsten van bekende en onbekende lopers en loopsters. Ieder met een fraaie prestatie en de meesten ook met een P.R. Met name Erwin Wamelink was erg blij met zijn formidabele verbetering van zijn besttijd op de 10.000 meter, dat overigens nog geen week staat. Stiekem dwaalde onze blonde pijl met zijn gedachten af naar Rio. Als de vorm zich op deze wijze voortzet, zit er nog gruwelijk veel in het vat, zo speculeerde hij. Maar toen druppelden de eerste (onheilspellende) berichten binnen, die de één lachend aanhoorde, maar een ander dreef tot ongekende woede. De officiële meting van de Garmin gaf namelijk weer, dat de 6,0 kilometer in werkelijkheid tussen de 5,6 en 5,7 lag. Dus een afwijking van een metertje of 354 in de min . Snel omrekenen en ieder wist hoe laat het was. Ook bij de 10.000 meter lag de finish al een stukkie eerder, dus elk P.R. moest meteen de prullenbak in en thuis bracht de calculator veel duidelijkheid.
En toch… het was een mooie sportmiddag met prima prestaties, een gezellige sfeer als een warm bad en een heerlijke kop erwtensoep (lees: snert) na afloop.
Duidelijk is, dat veel AVA-janen de smaak van de wedstrijd en de vorm al vroeg in het jaar te pakken hebben.
Dit gaat weer een heel mooi sportend loopjaar worden………
