Trail Belgo-Luxembourgeois 2011
(door Henrie Drenthel)
Wat vooraf ging.
Vorig jaar deze trail gelopen waarbij de start was in Clervaux (Lux) en de finish in La Roche en Ardenne over een afstand van 56 km. Dit jaar heeft de organisatie besloten op zaterdag twee trails (35 en 70 km) te organiseren en de hele en halve marathon op zondag. In eerste instantie ingeschreven voor de 70 km, maar na de inspanningen op de Rennsteig besloten dit vorige week om te zetten naar een ’schamele’ 35 km. Een geschenk uit de hemel zoals later zal blijken.
La Roche en Ardennes.
De start was zaterdagochtend om 10.00 uur boven op het chateau van La Roche. In de reeds dampende zon was het niet overdreven druk (ik telde zo’n 60 personen met een startnummer op) en kon je al wel voelen dat het warm zou worden. Vooraf kregen we nog een toespraak in het Frans maar echt duidelijk was het niet. De paar Nederlanders die er waren wisselden wat info uit. Men had het over twee verzorgingsposten onderweg maar ik had gelezen dat het er drie waren (ja, ja..).
De finish die middag was in Houffalize. Aangezien je zelf het vervoer voor de terugweg moest regelen had ik de organisatiegevraagd om gegevens van het openbaar vervoer. Ja, ja, wij maar klagen over Syntus, hier ging de laatste bus om 14.15 uur. Maar ja, ruim 4 uur voor 35 km, dat moet toch kunnen. Hoe fout zo’n inschatting kan zijn blijkt zo dadelijk. Van de organisatie kregen we allemaal een routekaart mee, een consumptiebon voor bij de finish en een briefje met alarmnummers.
Van het padje af.
En groupe denderden we achter een quad het kasteel uit richting de bossen. En daar begon het. Na 500 meter enigszins vlak ging het vanaf de weg direct rechts omhoog het bos in. Geen pad te bekennen. Van boom tot boom jezelf omhoog duwend met een stijgingspercentage van zo’n 40%!. Na een klein halfuur hadden we dan ook maar liefst 2 km afgelegd en vroegen we ons af welke barbaren dit parkoers bedacht hadden.
Van het padje af was de letterlijke vertaling van wat de route de helft van de tijd deed. Dwars door weilanden, bossen, braamstruiken etc. Oké, niet klagen, je wilt toch zo graag in de natuur lopen. Nou, dit is het dan. Op een gegeven moment raak je er enigszins aan gewend en weet je direct dat je de laatste bus niet haalt, maar ach, dat zien we later wel.
Na 1.40 uur de eerste verzorging bij een picknicktafel. Van alles een beetje maar vooral veel ongedierte. Het water waar ik mijn Camelbag mee wilde vullen bleek niet geschikt te zijn voor drinkwater maar alleen om handen te wassen (dat doe je nogal tijdens het lopen… . Maar niet getreurd, vullen we hem toch bij de volgende verzorging bij. De mensen bij de verzorging gaven aan dat we inmiddels 11 km hadden afgelegd. Lekker gemiddelde .
Na veters en zooltjes gefatsoeneerd te hebben ‘knallen’ we door. Het middenstuk gaat eigenlijk best lekker en ik haal verschillende mensen in.
Voorbij Borzée was er een heel stuk waarbij er flink wat kaalslag gepleegd was. Tussen omgezaagde bomen door moest je via een rood-wit lint een steile afgrond in. En wat denk je; ben je in het dal mag je de andere kant weer net zo steil omhoog tussen de omgezaagde boomstronken door omhoog, voor je gevoel een eindloos geklauter.
Opseilen.
Tijdens deze klim kregen we te maken met een nieuwe werkwoord; Opseilen. Komt van het werkwoord Abseilen waarbij je langs een touw een steile rotswand afdaalt. Je snapt het al, dit ging langs een touw bergop. En dan ook nog een keer of vier.
Een vreemde afdaling was die ook bij Maboge. Daar moest je eerst op een gedeelte waar een mountainbikewedstrijd was een steile klim op wat een raar tafereel opleverde; lopers die fietsers inhalen.
Boven bij dit gehuchtje aangekomen moesten we steil afdalen door een recent afgebrand bos waarbij het vastgrijpen aan de zwartgeblakerde bomen mooie sporen na liet.
Inmiddels liepen we drie uur en begon ik uit te kijken naar de volgende verzorging want m’n waterzak was leeg.
Wel kwamen dichtbij de rivier de Ourthe te lopen en het werd oppassen geblazen want op de routekaart kon je zien dat deze rivier vijf keer overgestoken moest worden waarvan drie keer tot de knieën door het water. Vooral de laatste keer was fijn, de hitte en de vermoeide voeten werden zo lekker gekoeld.
Beginnersfout.
Het lopen ging langzaam maar zekerder steeds zwaarder en de honger en de dorst begonnen zich te wreken. Ach, voor zo’n 35 km heb je toch niet veel nodig, dacht ik nog en was weggegaan met één enkel Isostar-reepje. Fout, fout, fout.
Bij het 20 km punt de waterzak zo goed en zo kwaad als het ging gevuld bij een bergstroompje en had inmiddels begrepen van een Franstalige Belg dat er geen verzorging meer kwam. Die drie keer die ik gelezen had was van de 70 km; bij 11, 35, 58 km.
Alle spieren weigerden inmiddels dienst en op routine ben ik verder gehobbeld. De klimmen gingen wandelend, het vlakke en afdalen kon weer gedribbeld worden.
Na 25 km passeerden we een kerkhof. En wat is er bij een kerkhof? Jawel, een kraan. Normaal voor de bloemen, nu voor uitgedroogde hardlopers.
Gelukkig had iedereen hetzelfde probleem met het parkoers en de omstandigheden en het lukte me de laatste 8 km samen te lopen met Chris, een Trail-blogger van Trailrunning.nl , om zo het gevoel van gedeelde smart is halve smart te krijgen.
Belgische loodjes.
Chris was gelukkig in het bezit van een Garmin zodat we de kilometers af konden tellen. Ik had het geluk dat ik dit gedeelte van het parkoers (weliswaar in omgekeerde richting) nog kende van vorig jaar en wist dat we nog onder het viaduct van de snelweg door moesten. Op dat punt gaf zijn Garmin 35 kilometer aan en wisten we dat we nog een toetje kregen.
Dit toetje bleek 2 kilometer te zijn want uiteindelijk finishten we na 37 doodvermoeide kilometers op het dorpsplein van Houffalize.
Daar nog gauw de terugreis geregeld met een familie uit Dronten waarvan de man net voor ons was geëindigd en wij met z’n vieren op de achterbank terug werden gebracht naar La Roche.
Niet vaker zo’n zware Trail gelopen. Het moest uit het diepst van m’n tenen komen en had veelal weinig met lopen te maken maar was wel een geweldige training in een schitterende omgeving.
Eindtijd: 5.48 uur (gemiddeld 6,23 km/h), 21e plaats van de 41 finishers (ca. 30% is uitgevallen).
Meer Foto's
Voor meer info zie:
Garmin Route ( klik op de site weergeven in Metrisch voor KM ipv Mijl)
http://www.trail-running.nl/Home_Nieuws/Home.aspx
http://www.coeurdelardenne.info/trailbelgoluxembourgeois/?NAT=fr_229P01
http://www.coeurdelardenne.info/trailbelgoluxembourgeois/RepCharge/Trail%20belgo-luxembourgeois.ppt
Met vriendelijke sportgroeten,
Henrie Drenthel
