Jet Klomp in Barcelona
Net terug vanuit Barcelona wil ik jullie niet onthouden dat het een prachtige stad is. Zaterdagmorgen werd het
startbewijs opgehaald in de marathonhal in het centrum van Barcelona. Daarna de stad bezocht en hebben we zo
de voorbereiding/inlopen wel gehad want er werd wat afgeslenterd en of dat dan goed is? Maar ja, je bent in Barcelona
en wil je ook wel de Ramblas, de tuinen van Gaudi, enz enz, de nodige bezienswaardigheden zien. Maar tussendoor
werden de nodige stops gemaakt voor vochttoevoer vanaf het terras. Wat een stad. Zondagmorgen was
de start om 08.30 uur. Voor die tijd, bij de toiletten kom je tussen de 10.000 lopers de engelsman tegen, die
ik in Glimmen had gesproken die nu zijn 683e marathon liep!
Bij de start, kippenvel bij de muziek van Queen met het nummer, hoe kan het anders, Barcelona! Alle fonteinen
op het plein werden aangezet, wat de start bijzondere maakte. Ik had met mezelf de afspraak niet te snel te gaan
en had een tijd van 4 uur in gedachten. De eerste 5 km 25.42, Jet dat kan iets rustiger. Maar ja, het gaat zo lekker.
Tot de 30 km vreselijk constant gelopen (per 5 km 25.42, 24.22, 25,17, 25.10, 25.32 en toen 26.11, 27.28 en laatste 11.43)
Helaas was ik getuige van de ierse atleet die gereanimeerd werd die het helaas niet heeft overleefd.
Bij de 32 km zag ik Teun voor mij, ik dacht kan niet waar zijn, maar het ging lekker met Jetje en dacht
ik ga door. Maar bij de 35 km toen.... toen.. begon ik mijn knie te voelen. Ik dacht, ga ik door want immers
is Texel mijn doel! Maar als je weet dat een p.r erin zit en op dat moment dacht ik alleen maar hoe eerder
bij de finish hoe beter en tot mijn eigen verbazing wist ik er nog 3.36.31 uit te halen....Blij maar mijn knie!
Nu kan ik al wel weer lachen maar heb het even niet heel breed gehad. Via Petra kon er al snel een
afspraak gemaakt worden bij de fysiotherapeut. Maar Barcelona, al met al was het wel een
zwaar parcours met zo zijn stukjes valse plat. Ook zaten er een paar lange vervelende stukken in
waarbij er nagenoeg geen publiek was. Beetje regen en op laatst bij de zee de zon! Er was genoeg
publiek en muziek maar het kon absoluut niet winnen van Berlijn. Dan spreek je later in een restaurant
ook lopers, velen zijn dan te herkennen aan het "manke lopen" en zijn ze verbaasd over mijn tijd gezien
het parcours. Ik heb dat niet zo ervaren maar er zijn er in verhouding veel uitgevallen. Ik dacht alleen
maar aan mij knie!
Vanmorgen half 8 lag ik al op de tafel bij de fysiotherapeut. Maar je kent het wel als je afspraak bij de
tandarts is de kiespijn weg en zo ging het vanmorgen al een stuk beter. Werd even goed losgekraakt,
nek en rug en vermoedelijk een lichte irritatie van mijn meniscus. Ik mag gewoon blijven lopen.
Maar ik doe rustig aan en zal vanavond de training overslaan. Ik wil toch graag van het weekend
in Vorden lopen.
