Iemand die ook helemaal is begonnen aan zijn 2e of misschien zelfs zijn 3e jeugd is Theo Stronks. Nadat hij een einde maakte aan zijn uiterst succesvolle loopbaan als trainer van de A-selectie, besloot de coach niet op de lauweren te gaan rusten, maar zich volledig te storten op de eigen carrière. In zijn geheel eigen stijl en uiterst berekenend ging hij te werk en schroefde het aantal kilometers langzaam maar zeker op. Toen er bij AVA`70 werd besloten om in het jubileumjaar 2020 met een flink peloton te gaan trainen voor de marathon van Rotterdam, was hij er als de kippen bij. Finishen na 42.195 meter hardlopen in ZIJN stad….alleen al bij de gedachten kon de emotionele Theo al wel janken. De voorbereidingen liepen prima, maar helaas ging het feestje niet door en ook dit bericht zorgde voor de nodige waterlanders in huize Stronks. Echter, de 62-plusser ging zeker niet bij de pakken neerzitten, maar besloot juist extra gas te geven al zorgde dit enorme enthousiasme ook wel voor enig lichamelijk letsel. Zo sloeg Theo met een geleende crossfiets over de kop, toen hij iets te onbenullig aan de voorrem trok. Nu heeft de Master een groot, succesvol judo-verleden en uit die tijd kwam een herinnering boven drijven over valtechnieken. Dit had hem beter niet kunnen overkomen, want de golden oldie stak zijn duim in de grond om de val te breken en dat lukte niet helemaal. Het handgewricht is bijna naar zijn galemiezen en moet elders in het land onderzocht worden. Daardoor is de fanatieke draver ook al enige tijd een beetje in disbalans. Geestelijk, maar dat was al wel langer het geval. Zorgelijker is misschien wel dat het lichamelijk wat problematischer gaat, want anders is het toch nauwelijks te verklaren dat hij onlangs bij de Patertocht over een twijgje van 0,8 mm dikte stuiterde en het bloed vervolgens uit zijn knie gulpte. En toch… toch komt de 60`er ook hier weer sterker uit, want hij heeft immers al voor hetere vuren gestaan.
Volledig afgeschreven zijn en dan toch weer terugkomen. Dat is het verhaal van Roelie Somsen. Niks meer en ook niks minder. De zeer ervaren kilometervreter uit Bredevoort had het helemaal gehad met zijn eigen lijf en meldde zich zelfs af bij de club. Het coronavirus hakte er deze zomer natuurlijk flink in en leek ook vat te hebben gekregen op Roelie, al gaf hij zelf aan reeds aan de beurt te zijn geweest. Een aanbod om eens in contact te komen met een psycholoog wees hij direct van de hand, want in zijn koppie zat het wel goed, zo liet hij weten. Kenners wisten direct al te vertellen dat “Heintje Davids uut de stad” echt wel zijn comeback zou gaan maken, want Roelie had al eerder de Asics en Brooks in de peppels gehangen. En ja hoor…. Op een zonnige donderdagavond, toen een select groepje Kneuzen juist op pad wilde gaan, kwam hij het terras van de club oplopen. “Even sfeer proeven,” zo liet hij weten, maar in feite is het zijn manier van aankodigen dat hij weer in shape was. Inmiddels is de dik 62-plusser weer ouderwets in vorm. Sterker nog, hij lijkt af en toe helemaal losgeslagen. Tijdens de loodzware trainingen met kapitein Pietje Baten sleurt hij aan kop langs de sloten, over de velden en het liefst door de bagger. Hoe zwaarder hoe beter voor het lijf, zo geeft hij na afloop aan. Daarnaast blijkt Somsen ook het mountainbiken te hebben herontdekt en ook op de stalen ros staat hij zijn mannetje en voor een lullig tochtje van een kilometer of 40, trekt hij zijn pakkie niet meer aan.
“Opgeven is geen optie” is ook het motto van een andere veteraan, die Abraham al meer dan 10 jaar geleden ontmoette, Henk Lammers. De vrolijke kilometervreter gaat graag de uitdaging aan, al ligt de weg vaak vol met hobbels en kuilen. In de zomer van 2018 liep Henk de Artic Marathon in het Noorse Spitsbergen en het leek er lange tijd op, dat dit zijn laatste kunststukje was. In eens helse tocht met 400 hoogtemeters, laverend tussen de rendieren en ijsberen door, was onze noeste AVA-jaan bijna 5 uur achtereen aan het ploeteren. En waar het hoofd nadien nog best wel mooie plannen maakte, gooide het lijf alles gelijk weer in het slot. Nee, Henkie had meer dan een flinke veer gelaten en het leek dan ook einde oefening. Maar toch kwam er een wederopstanding van de 60-plusser. Heel langzaam bouwde hij anoniem aan een pittig herstelprogramma, dat bestond uit een kleine 80 etappes. Meter voor meter ging het vooruit en met tranen in zijn ogen meldde hij zich weer bij het keurkorps van de B-selectie. “Alleen om te proberen,” aldus zijn reactie, maar iedereen die Henkie een beetje kent, weet dat dit absoluut een vervolg zal gaan krijgen. Zonder het zelf te weten, kreeg de goedlachse Lammers een buddy toegewezen en laten we haar voor het gemak Ingrid noemen, dat voelt wel zo vertrouwd. De bedoeling van het plan was, om Henk bij de groep te houden en hem waar mogelijk tegemoet te komen aan persoonlijke wensen en interesses. De uitverkoren persoonlijk assistente bleek een schot in de roos, want de die-hard leefde helemaal op. Zelfs de mountainbike werd weer van stal gehaald om nog beter te recupereren. Tochten van 30 kilometer, werden uitgebreid tot 62 en meer en momenteel is het dan ook heel goed mogelijk om het duo in de hele regio te spotten, zelfs tot ver over de grens. Ook Roelie van hierboven sluit af en toe aan en als trio wordt er hard en gezellig gewerkt aan de balans tussen lichaam en geest. Hoe mooi is dat?
In het illustere rijtje AVA`70-veteranen hoort ook zeker Willem Rensink thuis. “De Sloffert”, zoals de timmerman in ruste liefkozend wordt genoemd, was de afgelopen zomer bliksems goed in vorm. Door de corona gingen de wedstrijden afgelopen jaar niet door en daar had de sympathieke krullenbol gruwelijk de pest over in, want hij had ongetwijfeld het podium meermalen gehaald. Toch zal Wimmie zijn frustratie nooit èn publiek laten horen, maar reken er gerust op, dat de stoom hem af en toe uit de oren kwam. Helemaal, omdat de draver uut ut Grevink ook nog eens een gezelligheidsmens pur sang is en eigenlijk helemaal niet meer zonder zijn teammaatjes kan. Gelukkig had hij thuis nog wat afleiding, maar juist hier ging het ineens mis tijdens het spitten van de akker. Een bijwerking van deze tuinactiviteit is immers, dat je er spit aan over kan houden en laat dat nu net gebeuren. Juist toen Wim toewerkte naar zijn wedstrijd van het jaar, de Boekeldercross, ging het dus gruwelijk mis en zou hij deze race aan zich voorbij moeten laten gaan. Nu wil het geval, dat Wim behoorlijk invloedrijk is en zijn staat van dienst sporadisch inzet, om zijn zin door te drijven. Het verhaal gaat immers, dat hij de organisatie van de populairste cross van de regio heeft gesmeekt om het evenement al in een vroegtijdig stadium af te blazen. Bij AVA`70 is men drietegek met de Master en dus werd het verzoek ingewilligd en dus geen Boekeldercross in 2020. Rensink dronk een paar herfstbokjes op dit bericht en is inmiddels volledig hersteld en klaar voor het nieuwe jaar.
Rademaker, Stronks, Somsen, Lammers en Rensink….. 62-plussers met het moraal van jonge veertigers. Sieraden voor de hardloopsport met een schat aan ervaring. Als je ze hebt binnen de vereniging, moet je ze vooral koesteren. Het vijftal Masters lijkt helemaal klaar om in 2021 toe te gaan slaan op de verschillende fronten. En denk er aan.... krakende wagens
