Aan alle festiviteiten kwam nog geen einde, want Rudi Meinen kreeg ook nog wat voor zijn kiezen. Door een tweetal uitstekende prestaties werd hij gehuldigd als snelste atletiekvoorzitter van Nederland. Burgemeester Stapelkamp himself overhandigde hem voor deze eretitel een fraaie beker.
Waarschijnlijk onder het motto dat er toch wel geen vragen zouden zijn, werd de rondvraag pardoes overgeslagen en ineens zag je her en der de vragenbriefjes weer in de broekzak glijden. “Vragen stellen we hier direct en daarmee hoef je echt niet te wachten tot de ledenvergadering,” was het korte en bondige antwoord van Marloes Wensink. Zij is het nieuwe bestuurslid en aanvaardde haar nieuwe job onder luid applaus. Ze besloot dan ook maar gelijk de toon te zetten….
Omdat het sap en de hapjes inmiddels al geruime tijd van hand tot hand gingen, werd besloten om ook de pauze te verschuiven naar het einde van het programma. Het werd de hoogste tijd om kennis te gaan maken met de tweede speciale gast die aanwezig was en dat was niemand minder dan oud-wielrenner Gert Jacobs. De tempobeul van weleer had zijn gezicht al tijdig laten zien in het clubhuis en wist direct dat het wel goed zou komen. En dat klopte volledig. Jacobs was een meesterknecht in zijn jarenlange profcarrière en vertelde uitvoerig hoe de zaken toen zijn beloop kregen. Goudeerlijk deed de Drent zijn relaas en liet de mooie en minder mooie kanten van zijn bestaan horen. Zo miste hij met zijn maten het goud op de Olympische Spelen bij de 100 kilometer ploegenachtervolging, omdat NOC-NSF het niet nodig vond om een 4-tal tijdritfietsen te bekostigen. Iets dat hem uiteraard nog steeds dwars zit. In de jaren `80 was doping een gemeengoed en iedereen gebruikte. Het maakte geen verschil natuurlijk, want uiteindelijk won toch de sterkste. Na zijn carrière, belandde Jacobs door enige vorm van naïviteit in een zwart gat, omdat al zijn hebben en houden er doorgejast werd. Echter, rasoptimist Jacobs kroop uit het dal en door een mix van commitment, samenwerking en trots overwon hij. De toeschouwers luisterden aandachtig naar de oud-wielrenner, die de zaal actief betrok bij zijn betoog.
Na dik een uur kwam Jacobs met een mooi en passend slot:
“Moeten jullie eens luisteren…. Ik ben hier nu een poosje, maar ik merk dat jullie trots zijn op je clubje. Houd dat vooral vast. Het is hier gezellig en jullie stralen plezier uit. AVA`70 is zo sterk als het collectief en ik merk dat dit gewoon goed zit hier! Ik zou zeggen: Derrrannn!”
Mooie woorden natuurlijk, die de breedlachende Gert Jacobs een staande ovatie opleverde. Uiteraard werd op deze positieve beoordeling van de club, een fijne toast uitgebracht en kan AVA`70 weer volle kracht vooruit!
