Foto André Bleumink
Tijdens de zomermaanden neemt trainer Marco van Rijs zijn man- en vrouwschappen met enige regelmaat mee naar een trainingslocatie in de regio. Dit jaar pakt de trainer helemaal uit met extra tripjes en dat wordt erg gewaardeerd. Dinsdag stonden er maar liefst 34 volgelingen te trappelen van ongeduld bij restaurant de Woord, dat als vertrekpunt fungeerde voor de 4e zomeretappe van 2019. Het doel was een ronde door het Korenburgerveen. Onder het peloton lopers was ook een interim boswachter aanwezig, enkele fotografen en een “verboden” meefietser. Over illegaliteit gesproken… Zelfs een A-loper had zich aangemeld en daarnaast een slungelige natuurliefhebber, wiens B-contract feitelijk verjaard was. Afijn, het mocht de pret niet drukken en omdat zoals gewoonlijk, iedereen een plekje in de groep wordt gegund, ging het gezelschap om even na 19.00 uur op pad. Wegkapitein Geert wevers nam de leiding en stond deze ook niet meer af. Een lang veelkleurig lint trok het Korenburgerveen in en opvallend was de droogte. Lopen was uitstekend te doen, terwijl bij de vorige editie de enkels dikwijls in de modder verdwenen. Al snel ging het over hekjes, draad, planken en andere obstakels en terwijl vooraan het tempo gestaag bleef, moest er in de staart van de club toch wel af en toe flink het gas er op. Hele dapperen beklommen na een kleine 4 kilometer de uitkijktoren, die een prachtig overzicht biedt over het skitterende natuurgebied. Dat is een mooi bijkomend voordeel dat deze loop in zich had, maar het nadeel was dat de muggen de stilstaande sportievelingen even flink te grazen konden nemen. De tocht werd vervolgd en over de prachtige Schaddenpaden al keuvelend slingerde het peloton zich over de velden en door de bosjes. Af en toe werd er door een enkeling stilgestaan bij de informatieborden van Natuurmonumenten en de gegevens gedeeld met de omstanders. En iedereen heeft tegenwoordig overal een opmerking over, dus de lachsalvo`s waren soms in de wijde omtrek te horen. Jammer natuurlijk, want de kans dat je dan een kraanvogel of ooievaar ziet is nihil, laat staan een wolf…. Langzaam kwam het einde van de prachtige natuurtraining in zicht en juist dan ligt het gevaar op de loer, zoals al vaker is gebleken. Terwijl in de frontlinie de stal met rasse schreden werd genaderd, voltrok zich in de achterhoede een klein drama, toen mrs. Balle in een kleine oneffenheid stapte en met een doodsmak voor de grond lazerde. De hulptroepen waren gelukkig snel ter plaatse en nadat de eerste schade bleek mee te vallen, werd de ingeschakelde traumaheli afgemeld. Galant als altijd stond trainert van Rijs zijn stalen ros met, zo bleek later, een knoerthard zadel af en huppelde de laatste 2 kilometer vrolijk mee.
Er werd in de finishstraat hartelijk afscheid van elkaar genomen en ieders ging gelijk zijnsweg. Jammer genoeg was de teamspirit bij de fietsers ineens verdwenen en moest een enkeling bijna moederziel de terugweg aanvaarden. Hier is uiteraard het laatste woord nog niet over gesproken en zullen de camerabeelden zeker gevolgen gaan hebben voor sommigen.
Al met al was het natuurlijk een meesterlijk mooie joggingavond, waar niet het tempo centraal stond, maar veel meer het sociale groepsgebeuren.
Heel belangrijk, uiteraard! De boog kan immers niet altijd gespannen zijn…
