De wereld is in de ban van het Corona-virus. Overal worden grote sportevenementen afgelast. De marathon van Rome en Parijs zijn inmiddels van de hardloopkalender geschrapt. En hoe zit het met de marathon van Rotterdam? Voorlopig krijgt dit evenement nog groen licht, maar helemaal gerust zijn ze er bij AVA`70 niet op. Er wordt al wekenlang geleefd als monniken en nonnen, het sociale leven heeft volledig plaats moeten maken voor het hardlopen en het voedingspatroon is helemaal aangepast. Alles moet wijken voor de deelname aan de grootste marathon van Nederland, maar het zal toch niet gebeuren????
Afgelopen zondag stond er wederom een hele serieuze training op het programma en zou de 30 kilometer weer aangetikt gaan worden. Om geen enkel gezondheidsrisico te nemen, had routeplanner Wim Brinkman besloten om uit te wijken naar een bijzonder dunbevolkt gebied in de regio. Daarvoor had hij contact opgenomen met enkele hardloopvrienden van Archeus met de vraag of zij nog een mooie route van een kilometertje of 30 in het Winterswijkse buitengebied wisten. Dat bleek het geval te zijn. Sterker nog, een trio van de club wilde wel als gids fungeren en boden ook nog een kort alternatieve variant aan. Gretig werd het aanbod aangenomen en dus werd er door een twintigtal AVA`70-leden koers gezet in de richting van Winterswijk. Er volgde een gastvrije ontvangst en er werden nog even wat handen geschut. Gewoon, omdat het nu nog kan. Even voor negen uur nam een AVA-jaan brutaal het woord en heette allen van harte welkom. De twee Archeusleden, Jelle Bosch en Marcel Bos werden al bij voorbaat bedankt voor hun bijdrage aan deze hardloopmeeting en ontvingen ieder een pak “wit goud”, een uitnodiging voor de T.&F.-run en een verfrissend bosje gele tulpen met een blauw strikje. Het derde lid van de Winterswijkse vereniging, Patrick Dielen, kan binnenkort een uitnodiging tegemoet zien om bij Bosch of Bos pannenkoeken te komen eten, want ook hij werd als gastloper volledig in de groep opgenomen. De opperbeste toon was gezet en er werd uiteraard nog even geposeerd voor een statieportret. Het klokje gaf inmiddels 4 minuten over negen aan, dus het werd tijd voor het serieuze werk. De keuze was of 30 kilometer of een korte variant van 16/ 17 kilometer, maar zoals gebruikelijk bij hardlopers, werd dit plan onderweg aangepast. De groep zette zich in beweging en nadat het sportpark verlaten was, duurde het maar even of het buitengebied was al bereikt. Inmiddels was duidelijk dat de missie, om zo min mogelijk mensen te ontmoeten om elk gevaar van Corona-besmetting te omzeilen, zeker zou slagen. Kilometers hardlopen en niemand ontmoeten, het gebeurde gewoon. Ook bij de slinger om het Hilgelo, waren slechts een paar ganzen getuige van de passage van het peloton hardlopers. Via prachtige klinkerweggetjes, prachtige zandpaden en achterafweggetjes werd na een kilometertje of 10 Huppel aangetikt. De stemming in de groep was opperbest en de laatste roddels werden uitgewisseld. Inmiddels werd de Ratumse beek overgestoken, waar het water in overvloed aanwezig bleek te zijn en zorgde voor een flinke kabbel. Af en toe was er sprake van enige overmoed en werd er aan de voorzijde weggesprint om de spiertjes te testen. Dit werd niet altijd in dank afgenomen, want in de achterhoede was net een sanitaire stop ingelast. Tsja, dan maak je geen vrienden… De lieve vrede was echter na een goed gesprek weer snel hersteld en ook dit soort speldenprikken blijkt dan goed voor het groepsgevoel. Het Archeus-trio voelde zich inmiddels al prima thuis tussen de AVA-janen en dat was een hele fijne constatering, die door iedereen volop werd beaamt. Intussen werd het best wel beroemde natuurgebied Döttinkrade doorkruist. In de 80-jarige oorlog bivakkeerden de Spanjaarden hier en organiseerden ze op initiatief van keizer Archeus grootse stoofpottenfeesten met veel muziek, dans en drank, volgens gids Marcel Bos. Hij vertelde de aantrekkelijke anekdote met dusdanig veel overtuiging, dat het zomaar waar zou kunnen zijn.
Het onvermijdelijke moment zat er aan te komen, namelijk de splitsing van de groep. Inmiddels was de keuze reuze, namelijk 18, 21 of 30 kilometer. Sommigen hebben het op dit soort momenten duidelijk moeilijk en het uiteenvallen van de groep verliep dan ook behoorlijk chaotisch. Toch was er ook een zeer opmerkelijk moment, dat het noemen zeker meer dan waard is. In alle hectiek was namelijk de sleutel van het clubhuis van Archeus zomaar in handen gekomen van een AVA`70-dame, die eigenlijk alleen maar vroeg waar het toilet was. Het vertrouwen in elkaar was hartverwarmend, zover was wel duidelijk.
Het mooie buurtschap Henxel werd gepasseerd en het was erg jammer, dat iedereen hier rond kwart voor 11 nog in diepe rust bleek te zijn, want behalve een jolig haasje, was er bedroevend weinig te beleven. Het 18 kilometer- clubje kreeg voor de laatste fase Marcel Bos mee als begeleider, terwijl Jelle de halve marathonners meenam en het tempo nog eens lekker opvoerde. De achterkant van het Kroese Wevers-parcours werd gepasseerd en de eindstreep kwam in zicht. Dit was op dat moment zeker nog niet het geval voor de dappere strijders van de 30 kilometer. Zij hadden nog een uur draven voor de boeg en Wim Brinkman, die overal de weg weet, nam de groep op sleeptouw en had ter afwisseling ook de steengroeve nog in de route opgenomen. Nu een stukske historie, die toch maar mooi meegepikt werd tijdens de kilometervretende training.
In het prachtige onderkomen van Archeus genoten de atleten na de skitterende duurloop van de warme douche en dito koffie. Na een welgemeend dankwoord, werd er afscheid genomen van de Winterswijkse sportvrienden. Maar niet voordat er afgesproken was, dat dit experiment zeker om herhaling vraagt.
Mooi dat dit kan….
